Από τη στιγμή που μια γυναίκα γίνεται μαμά...

... γεμίζει με τύψεις. Με ενοχές.
Τύψεις για τα πάντα…
Τύψεις για το φαγητό, τύψεις για τον ύπνο, τύψεις για τον χρόνο που περνά με το παιδί. 

Τύψεις για το αν ξεκλέψει λίγο χρόνο να ξεκουραστεί, τύψεις για το αν θέλει να κλείσει τα μάτια της για λίγο, τύψεις για το αν βγει μια βόλτα μόνη της να περπατήσει.

Ξέρεις…
Δεν σε κάνει κακή μαμά το να μην μαγειρεύεις δέκα φαγητά για το μωρό. 

Ούτε το αν βρίσκεις λίγο χρόνο να ξεφεύγεις. 

Δεν σε κάνει κακή μαμά το να πεις και κάνα ”όχι”, ή κάνα ”δεν μπορώ”.

Να το αγαπάς…
Αυτό αρκεί. Να το αγαπάς και να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Χωρίς άγχος. Χωρίς πίεση. 

Χωρίς ψυχαναγκασμούς.

Μια γυναίκα γεμάτη με τύψεις και ενοχές, δε θα αντέξει για πολύ. Μια γυναίκα γεμάτη τύψεις και ενοχές, κάποια στιγμή θα καταρρεύσει.
Και τότε; Τότε ποιος θα προσέξει το παιδί;

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι