Γνώρισα έναν άνθρωπο σήμερα, που φοβόταν...

...να πει, «σε αγαπώ».

Γνώρισα έναν άνθρωπο, ο οποίος φοβόταν να πει ότι «έχει σχέση».
Φοβόταν το «για πάντα μαζί», 

φοβόταν τη δέσμευση, 

φοβόταν τη συγκατοίκηση, 

φοβόταν επόμενο το βήμα.

Γνώρισα έναν άνθρωπο σήμερα, που φοβόταν το γάμο…

Και, όταν τον ρώτησα, «γιατί φοβάσαι;», μου αράδιασε χίλια δυο…
Μου είπε πως 

«δεν νιώθει έτοιμος», 

μου είπε πως «είναι μικρός ακόμα», 

μου είπε πως «δεν θέλει ευθύνες στο κεφάλι του», 

μου είπε πως «δεν θέλει να πληγώσει και να πληγωθεί».

Τον ρώτησα, αν κάνει έρωτα, αν κάνει σεξ.
Και μου απάντησε «μα και βέβαια», χασκογελώντας.

«Μας πώς; 

Πώς γίνεται να κάνεις έρωτα, όταν φοβάσαι τόσο πολύ όλα τα άλλα; 

Πώς γίνεται αφού ο έρωτας, είναι άνοιγμα, είναι δόσιμο, είναι προσφορά στον άλλον…. 

Είναι ρίσκο ο έρωτας, είναι όλα για όλα… 

Πώς μπορείς; 

Δεν είναι λίγο αστείο, δεν είναι παράλογο, να δίνεσαι ψυχή τε και σώματι σε κάποιον, να παίρνεις τέτοιο ρίσκο, τέτοια ευθύνη, αλλά να φοβάσαι να πεις σε αγαπώ; Να φοβάσαι να πεις, ναι ρε, έχουμε σχέση. Να φοβάσαι όλα τα υπόλοιπα;»

Δεν μου απάντησε… Έμεινε απλά να με κοιτάει.

Γνώρισα έναν άνθρωπο σήμερα, που φοβότανε να πει «σε αγαπώ».

Αυτός ο άνθρωπος, είναι ο γιος σου, η κόρη σου, τα αδέρφια σου, ο φίλος σου, εγώ, είσαι εσύ ο ίδιος…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι