Ο σπάνιος μαθητής

20 άνθρωποι τον άφησαν σε ένα μάθημα, έχασε μια χρονιά και εξακολούθησε να αγαπά το σχολείο παρά την αντιπαιδαγωγική αυτή πράξη των δασκάλων του. 

Αυτό είναι το σπάνιο.

Henri Jules Jean Geoffroy, 1908.

   Yπάρχουν πολλά είδη σπανιότητας στη φύση και στην κοινωνία, αλλά νομίζω ότι έχω το θλιβερό προνόμιο να έχω συναντήσει- σε μια παλιά και σκοτεινή εποχή- το πιο σπάνιο, ίσως και μοναδικό, είδος μαθητή στην ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης των νεότερων χρόνων. 

   Τι το ιδιαίτερο είχε αυτό το παιδί; Φαινομενικά, τίποτε απολύτως. Ήταν ένα ευγενικό και καλοπροαίρετο πλάσμα, με επιμέλεια και ενδιαφέρον για το μάθημα, με μέτριες επιδόσεις και με πολύ καλή συμπεριφορά στην τάξη.
   

   Τι μπορεί να τον καθιστά τόσο σπάνιο, ενώ είναι ο ορισμός του μέσου όρου των μαθητών μας (ευτυχώς); 

Συμβαίνει να είναι ο μοναδικός μαθητής που απορρίφθηκε στις παραπεμπτικές εξετάσεις του Σεπτεμβρίου σε ένα μάθημα και επανέλαβε την τάξη, παίρνοντας γραπτό βαθμό πάνω από τη βάση και κάτω από τη βάση στα προφορικά! 

Αυτό το παιδί έχασε τη χρονιά του, επειδή δεν τα "είπε καλά" στα προφορικά. 

Για οποιονδήποτε έχει έστω και μισό χρόνο θητεία στη μέση εκπαίδευση είναι γνωστό ότι τα προφορικά είναι υπέρ του μαθητή, ακόμα κι αν τα γραπτά του είναι πολύ κάτω από 10. 

Κι όμως, γι' αυτό το παιδί, δυο δάσκαλοί του υπέγραψαν προφορικό βαθμό κάτω από τη βάση και τον άφησαν στην ίδια τάξη.
   

   Αυτό όμως που τον καθιστά σπάνιο δεν σας το αποκάλυψα ακόμα: Ο μαθητής αυτός δεν μίσησε το σχολείο, ούτε τους καθηγητές. Κατάφερε να διατηρήσει την επιμέλειά του, την αγάπη του για τη μάθηση, το χαμόγελό του, και να μην προδίδει ποτέ και σε κανέναν τα εύσημα της σπανιότητάς του.
Για τους λόγους αυτούς, θεωρώ μεγάλη τιμή και χαρά που τον είχα κάποτε στην τάξη μου.

thrania
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι