Αν έχεις δυο χιτώνες...

... να δώσεις τον έναν. Να τον δώσεις σε αυτόν που έχει ανάγκη.

Μην κάνεις, όμως, το ίδιο με τα χρήματα. 

Αυτά φρόντιζέ να τα μαζεύεις. Να αβγατίζουν. Να έχεις το αύριό σου εξασφαλισμένο.

Τον χιτώνα να τον δώσεις. 

Με τα αδέρφια σου, όμως, αν χρειαστεί, μη διστάσεις να σκοτωθείς για τα κληρονομικά σας. Για χώμα, για μετρητά και για ντουβάρια. Πρέπει το δίκιο σου να το εξασφαλίσεις. 

Πρέπει να σιγουρέψεις το μέλλον σου και το μέλλον των παιδιών σου.
Αν έχεις δυο χιτώνες, δώσε τον έναν στους φτωχούς. 

Μην μοιραστείς όμως με κανέναν την μπουκιά σου, το τραπέζι και τη ζέστη σου. Είναι άβατα αυτά. Είναι δικά σου μόνο.

Τέτοιοι είμαστε οι άνθρωποι. Υποκριτές. Μόνο λόγια…

Και αν πεις, πως «εντάξει, είναι δύσκολα τα παραπάνω, γι' αυτό και δεν τα κάνω», μην δώσεις τίποτα υλικό.
Προσπάθησε να δώσεις λίγο από το χρόνο σου. 

Προσπάθησε να δώσεις συγχώρεση σε αυτούς που σε στεναχωρούν. 

Προσπάθησε να δώσεις αγάπη. Δυο κουβέντες. Μια συγγνώμη. Κάτι. Ας είναι η προσφορά σου το πάτημα του εγωισμού σου. 

Το πάτημα των θέλω σου για χάριν του άλλου. 

Όχι όποιου και όποιου. Του παιδιού σου. Του αδερφού σου. Της μάνας σου. Του συζύγου.

Τι λες; Το κάνεις;

Όχι. Εύκολο να δώσεις τον ένα τον χιτώνα. Στα λόγια, όλα είναι εύκολα… Στην πράξη όλοι είναι που κολλάμε. 

Με μένα πρώτο. 

Τέτοιοι είμαστε οι άνθρωποι. Υποκριτές. Μόνο λόγια.
Και δεν ντρεπόμαστε καθόλου…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι