Αυτά τα παιδιά διδάσκουν αλληλεγγύη και ανθρωπιά!!

Μικρά παιδιά, μεγάλα όνειρα…

Ανοίγοντας το φάκελο του Γιώργου βρήκα μέσα 5 ευρώ περισσότερα από όσα κοστίζει το εισιτήριο για το θέατρο που θα πάμε.
– Γιώργο μου, γιατί μου έφερες 5 ευρώ περισσότερα;

Ο Γιώργος με ύφος συνωμοτικό με πλησιάζει και μου λέει στ’ αυτί:

«Κυρία, εγώ και ο Πάνος θέλουμε να πληρώσουμε το εισιτήριο για τον Ι. Ξέρουμε πως δε θα έρθει στην εκδρομή, όχι γιατί ζαλίζεται στο λεωφορείο όπως είπε, αλλά γιατί δεν έχει χρήματα».

Είχε φέρει και ο Πάνος 5 ευρώ περισσότερα. Πλησίασε κι εκείνος να τα δώσει… κρυφά να μην τον δει κανείς, να μην νιώσει άσχημα ο συμμαθητής του που δεν είχε να πληρώσει.

Έτσι κι αλλιώς όμως είχα φροντίσει για το θέμα. Διακριτικά κι εγώ. Τα παιδιά δεν το ήξεραν.
Τους έδωσα τα χρήματα πίσω, με ένα κόμπο στο λαιμό συγκίνησης και ταυτόχρονα με μια ισχυρή δόση περηφάνιας στο στήθος….

Αυτά τα παιδιά 

που σήκωσαν στις πλάτες τους την ατομική ευθύνη της πανδημίας, 

που τα ίδια και οι οικογένειες τους χρεώθηκαν το οικονομικό και ψυχολογικό κόστος του εγκλεισμού και της τηλεκπαίδευσης, 

που επέστρεψαν στα σχολεία χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας, 

που δεν στηρίχτηκαν ψυχολογικά από τις επιπτώσεις μιας πανδημικής εποχής, 

που φορτώθηκαν αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια, τα οποία δεν αποσκοπούν στο δικαίωμά τους στη μόρφωση αλλά στην κατηγοριοποίηση των σχολείων τους, 

αυτά τα παιδιά διδάσκουν αλληλεγγύη και ανθρωπιά.

Τιμή μου να είμαι η δασκάλα τους. Τιμή μου κι ελπίδα μου!

Ρούλα Καραγιάννη

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι