Βαρύ πράμα η αδικία...

Βαρύ πράμα το να αδικείς τον άλλον.

Και όχι.
Δεν μιλάω για κάτι μεγάλο και τρανό.
Τα απλά. Τα μικρά. Τα καθημερινά.
Αυτά είναι που θέλουνε μεγάλη προσοχή.

Ένας λόγος. Ένα βλέμμα. Μια κίνηση. 

Είναι πολλές φορές αρκετά για να πληγώσουν, για να προσβάλλουν έναν άνθρωπο.

Και μην πας μακριά.
Τον άντρα μας. Την γυναίκα μας. Τον φίλο μας. 

Τον άνθρωπο που αλλάζουμε μια καλημέρα. 

Αυτούς συνήθως αδικούμε.

Και ξέρεις πιο είναι το χειρότερο;
Ότι δεν το καταλαβαίνουμε καν.

Και είναι τόση η πίκρα που προσφέρουμε, που μια συγγνώμη, δεν ξέρω αν είναι αρκετή για να διορθώσει αυτό που κάνουμε τον άλλον να νιώσει…

Ξέρεις γιατί στα γράφω όλα αυτά;
Αδίκησα έναν άνθρωπο προχθές…. Εγώ. Του φέρθηκα άσχημα. 

Όχι καλά. 

Και ξέρεις πιο είναι το πιο τρομαχτικό. Παραλίγο να μην το έπαιρνα καν χαμπάρι…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι