Ξεκουράσου

«Τι θα γίνει αύριο; Πώς θα τα βγάλω πέρα;

Δεν πάει το πράμα. Δεν προχωράει. Δεν έχω τίποτα. Πώς θα συνεχίσω;

Πώς θα μεγαλώσω τα παιδιά; Πώς θα τα σπουδάσω;

Και αν τύχει κάτι έκτακτο;

Και αν αύριο αρρωστήσω; Αν αρρωστήσει κάποιος από τους ανθρώπους τους δικούς μου;

Πώς θα τη παλέψω; Από που θα κρατηθώ;

Αν, λέω αν, κάποιος δικός μου, πεθάνει… Θεέ μου, ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω. Δεν μπορώ. Δεν αντέχω στην ιδέα. Τι θα γίνει; Τι θα κάνω εγώ μετά;

Και όλα αυτά που πρέπει να γίνουν; Οι πληρωμές; Οι λογαριασμοί; Οι δουλειές; Οι υποχρεώσεις; Από που να πρωτοξεκινήσω; Τί χάος είναι αυτό;

Δεν μπορώ. Πνίγομαι. Δεν μου φτάνει ο αέρας. Δεν, δεν είμαι καλά…

Δεν έχει νόημα. Δεν…

Ζωή είναι αυτό; Δεν θέλω. Δεν μπορώ. Δεν μπορώ άλλο…»

Και κάπως έτσι, σε βρίσκει άλλο ένα βράδυ ξαπλωμένο στο κρεβάτι σου… Εκεί, λίγο πριν κοιμηθείς, κομμάτια από την κούραση, με το κεφάλι έτοιμο να σπάσει…

Γιατί;

Γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Γιατί παιδεύεσαι με αυτόν τον τρόπο;

Δεν ήταν αρκετά τα βάσανα της σημερινής ημέρας; Δεν σου έφτασαν;

Κλείσε τα μάτια. Άστο. Κοιμήσου. Ξεκουράσου…

Ας ξημερώσει ο Θεός τη μέρα…

Απόψε ξεκουράσου.

Αύριο βλέπουμε. Έχει ο Θεός. Ας ξημερώσει και θα δούμε.

Καλό σου βράδυ…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι