Να αποδεχόμαστε κάθε διάθεση του παιδιού μας

Εάν κάποιος σας ρωτούσε τι επιθυμείτε για το παιδί σας, πιθανότατα θα απαντούσατε να είναι ευτυχισμένο. Δεν είναι κακό να θέλεις τα παιδιά σου να έχουν την ικανότητα να γίνουν ευτυχισμένα. 

Αλλά, μήπως έχουμε επενδύσει πάρα πολύ στην ιδέα του ευτυχισμένου, στην εικόνα της τέλειας οικογένειας που περνάει υπέροχα παίζοντας στο λιβάδι ή κάνοντας πικ-νικ ανάμεσα στα αγριολούλουδα;

Τι κάνει ευτυχισμένο ένα παιδί
Η ευτυχία, όπως και όλα τα συναισθήματα, έρχεται και φεύγει. Στην πραγματικότητα, εάν ήσαστε ευτυχισμένοι όλη την ώρα, δεν θα είχατε επίγνωση αυτής της ευτυχίας, γιατί δεν θα βιώνατε άλλες συναισθηματικές καταστάσεις ώστε να κάνετε τη σύγκριση. 

Για να είναι ένα παιδί ευτυχισμένο, είναι απαραίτητο οι γονείς να αποδέχονται όλες του τις διαθέσεις και όλες τις εκφάνσεις των βιωμάτων του καθώς εξερευνά τον κόσμο. Αυτή δεν θα είναι μια ευχάριστη διαδικασία, σαν το πικνίκ στο ανθισμένο λιβάδι.

     Κανείς δεν θα σας αναγκάσει να νιώσετε ευτυχείς μαλώνοντάς σας ή αποσπώντας σας την προσοχή. Όσο περισσότερο αποδέχεστε και αγαπάτε το παιδί σας, ανεξάρτητα από την εμπειρία του και το πώς αισθάνεται, τόσο πιο ικανό θα είναι στο μέλλον να φτάσει στην ευτυχία που εκείνο θα επιλέξει. Αυτό ισχύει τόσο για εσάς όσο και για τα παιδιά σας. Πρέπει να αποδεχθούμε τους εαυτούς μας και όλες τις διαθέσεις μας επίσης.
     Θυμάμαι ότι ένας από τους φίλους των γονιών μου με ρώτησε, όταν ήμουν δώδεκα ετών, αν είχα χαρούμενη παιδική ηλικία. ''Όχι, όχι,όχι'', του είπα. ''Δεν αισθάνομαι ιδιαίτερα χαρούμενη συχνά''. Ο πατέρας μου το άκουσε και γύρισε θυμωμένος για να με μαλώσει. ''Τι ανοησίες'', είπε. ''Έχεις μια ιδανική παιδική ηλικία, μια πολύ ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Τι αηδίες!'' 

Και επειδή ήταν ο πατέρας μου -ο αγαπημένος μου, αν και κάπως τρομακτικός, πατέρας- σκέφτηκα ότι μάλλον έκανα λάθος. Ένιωσα σύγχυση, αβέβαιη για τα συναισθήματά μου.

Όταν ένα παιδί νιώθει δυστυχισμένο
Οι γονείς τείνουν να θεωρούν δεδομένο πως ό,τι κάνει τους ίδιους ευτυχισμένους θα κάνει και τα παιδιά τους ευτυχισμένα, αλλά αυτό δεν συμβαίνει απαραίτητα - όπως πιθανότατα έχετε διαπιστώσει. 

Ενδεχομένως θα αισθανθείτε ότι αποτύχατε, εάν το παιδί σάς δώσει την εντύπωση ότι είναι δυστυχισμένο. Αντί να υπομείνετε ένα τόσο άβολο συναίσθημα ίσως, όπως ο πατέρας μου, να προσπαθήσετε να ανακαλέσετε το παιδί σας στην ευτυχία.

Αν ήξερα τότε όσα γνωρίζω τώρα, όταν ο πατέρας μου με αντέκρουσε, θα ήμουν σε θέση να κατανόησω καλύτερα αυτό που ένιωθα, αλλά σε εκείνη την ηλικία το μυαλό μου βρέθηκε σε σύγχυση και ήταν σαν να με τύλιξε μια ψυχρή ομίχλη. Είναι η ίδια ομίχλη που με τυλίγει όταν αισθάνομαι κάτι, αλλά κάποιος που εκτιμώ και αγαπώ μου λέει ότι δεν έχω αυτό το συναίσθημα. Και μέσα σε αυτή την ομίχλη κυριαρχούσε η ντροπή, γιατί είχα πει κάτι λάθος - αν και ποτέ δεν κατάλαβα ποιο ήταν το λάθος μου.

Δείτε μέσα από την οπτική των παιδιών σας
Αυτό που έχασε ο πατέρας μου ήταν μια ευκαιρία να επικοινωνήσει μαζί μου, ίσως όχι εκείνη τη στιγμή, αλλά αφότου έφευγε ο καλεσμένος του. 

Θα μπορούσε να με ρωτήσει τι ένιωθα και να μην πάρει την απάντησή μου, όποια κι αν θα ήταν αυτή, σαν μια προσωπική επίθεση εναντίον του. 

Θα μπορούσε να με βοηθήσει να τη διατυπώσω και να προσπαθήσει να δει τον κόσμο μέσα από τα δικά μου μάτια. Δεν λέω ότι έπρεπε να αλλάξει την άποψή του για τον κόσμο, αλλά θα μπορούσε να προσπαθήσει να δει ότι και η άποψή μου ήταν ένας θεμιτός τρόπος να βλέπω τα πράγματα και τον εαυτό μου.

Εάν αντιμετωπίζετε τη θλίψη του παιδιού σας, τον θυμό και τους φόβους του, όχι ως αρνητικά που πρέπει να διορθωθούν αλλά ως ευκαιρίες για να μάθετε περισσότερα γι' αυτό και για να συνδεθείτε μαζί του, τότε θα εμβαθύνετε τη σχέση σας. Έτσι, θα του ανοίξετε τον δρόμο για να βρει μόνο του την ευτυχία.
....................
περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι