Έχεις κλείσει τα πατζούρια… Είναι αυτός ο ήλιος που σε ενοχλεί

Έχεις κλείσει τα πατζούρια… Είναι αυτός ο ήλιος που σε ενοχλεί. Το θυροτηλέφωνο σου χτύπησε μια-δυο φορές, αλλά δε σηκώθηκες καν να να δεις ποιος είναι. Δεν χρειάστηκε να κάνεις ησυχία. Ήσυχος ήσουν ούτως ή άλλως. Το κινητό σου είναι ανοιχτό, όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά επειδή το έχεις αφήσει τις τελευταίες μέρες να ρουφάει άπληστα το ρεύμα από τη μπρίζα, μέσω ενός μπλεγμένου σε τρεις ή τέσσερις κόμπους καλωδίου… Δεν ξέρεις αν έχει κλήσεις ή όχι. Δεν ξέρεις αν έχει μηνύματα.. Δεν έχει σημασία.

Κάθεσαι αναπαυτικά στο καναπέ σου, με τα πόδια σε εμβρυική στάση, και κοιτάς, πότε τον απέναντι τοίχο και πότε το ανοιχτό λαπτοπ σου, μη δίνοντας σημασία στη σκόνη και τις δαχτυλιές που φιλοξενεί η οθόνη του… ”Είναι παλιό άλλωστε”, σκέφτηκες…

Κάνα δυο κουτάκια αναψυκτικών, σου κάνουν παρέα λίγο πιο κει στο πάτωμα. Δεν τα ενοχλείς και δεν σε ενοχλούνε…Πρέπει να χουν μείνει εκεί από το προηγούμενο βράδυ…

Η αμυδρή αντανάκλαση που κάνει το σκοτεινιασμένο τζάμι της μπαλκονόπορτας, σε αφήνει αδιάφορο. Δεν μπορείς να διακρίνεις τα μισόκλειστα μάτια, τα λιγδιασμένα σου μαλλιά, τις τσαλακωμένες σου πιτζάμες…Έχεις και αυτή τη κουβέρτα πάνω από τους ώμους…

Το δωμάτιο έχει μια ελαφριά μυρωδιά κλεισούρας… Δεν σε ενοχλεί… ”Συνηθισμένο, σκέφτεσαι”…

Δεν έχει ούτε κρύο ούτε ζέστη… Είναι καλά. Η μάλλον αδιάφορα… Κάποια στιγμή χθες η προχθές, δεν θυμάσαι, σκέφτηκες να ανοίξεις τον θερμοσίφωνα.”Πρέπει να κάνω μπάνιο”, είχες πει…Δεν θυμάσαι όμως γιατί τελικά δεν έκανες. Κάτι θα σου είχε τύχει. Μπορεί και τίποτα. Δεν θυμάσαι..

Μέρες, περιφέρεσαι μέσα στο σπίτι… Όλα καλά λες. Δεν είσαι στεναχωρημένος. Δεν είσαι χαρούμενος. Δεν ξέρεις τι είσαι. Απλά είσαι.

Δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί οι δικοί σου, ανησυχούσαν. Καλά δεν είσαι; Δεν ξέρεις. Αλλά δεν τρέχει και κάτι..

Δεν θα σου ζητήσω παρά μια μικρή, μικρή χάρη Άνθρωπε… όταν... όταν σηκωθείς από τον καναπέ…Όχι τώρα... Όταν… Θυμάσαι έναν μικρό καθρέφτη που έχεις στην είσοδο του χωλ; Ναι... Θυμάσαι… Όταν λοιπόν σηκωθείς. Όχι, όχι μην το κάνεις για μένα. Όταν σηκωθείς… Θέλω να σταθείς για κάποια λεπτά μπροστά από τον καθρέφτη σου... και να κοιτάξεις τον εαυτό σου στα μάτια… κάποια λίγα λεπτά…

Θα περιμένω Άνθρωπε…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι