Ακόμα μια μέρα, έχασα πράγματα… / Καληνύχτα σας...

Ανάβω ένα τσιγάρο…
Είναι αργά το βράδυ, μόνος στο δωμάτιο…
Είμαι κουρασμένος, μα γράφω μήπως και μπορέσω να με καταλάβω λίγο καλύτερα.
Έχω αυτό το αίσθημα, ότι μια ακόμα μέρα, έχασα πράγματα…

"Η δουλειά, οι υποχρεώσεις", σκέφτομαι. Μα δεν με καλύπτει…

Άλλη μια μέρα πέρασε, που θα μπορούσα σε αυτόν τον άνθρωπο, τον άνθρωπό μου, αυτόν που κοιμάται στο δίπλα δωμάτιο, να χαμογελάσω λίγο παραπάνω. 

Να την ακούσω, να την αφουγκραστώ, στα λίγα, στα μικρά, στα αδιάφορα. Είχα το χρόνο.

Και στο δρόμο για το γραφείο, δε θα χαλούσε ο κόσμος να σταθώ λίγο στους φίλους που συνάντησα. 

Πάνε μέρες που δεν τα έχουμε πει. Μου λείπει…

Θα μπορούσα να πάρω ένα τηλέφωνο τους δικούς μου. Το ξέρω ότι το περιμένουν πώς και πώς. Δεν θέλουν να με ενοχλούν. Θέλω και εγώ να τους ακούσω. 

Δεν το 'κανα ούτε αυτό. Δεν ξέρω γιατί…

Να βγω λίγο στο μπαλκόνι ήθελα, πέντε λεπτά, στα διαλείμματα, τον ουρανό να δω… Είναι ωραίος ο ουρανός. 

Ήμουν βαρύς όμως. Ξέμεινα μπροστά στον υπολογιστή μου να χαζεύω…

Είναι πολλά αυτά που έχασα. Είναι και άλλα.
Και όχι, αυτή η μέρα πίσω δεν γυρίζει.
Τέλος πάντων. Είμαι κουρασμένος.

Μια τελευταία ρουφηξιά…
Εσύ Άνθρωπε; Έχασες τίποτα σήμερα;
Καλή σου νύχτα…

Πριν κοιμηθώ, πέντε λεπτά, θέλω να κάτσω στο μπαλκόνι.
Θέλω να δω τον ουρανό.
Είναι ωραίος ο ουρανός.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι