Όταν ζεις μέσα από τη ζωή των άλλων...

Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να παρακολουθεί στενά τη ζωή των άλλων; 

Έχεις αναρωτηθεί άραγε ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό ή απλά έχεις εθιστεί σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση και δεν θες να προβληματιστείς, ούτε επιθυμείς να αποτοξινωθείς από αυτή την κακιά συνήθεια; 

Το σίγουρο είναι πως δεν εκδηλώνεις τη συγκεκριμένη συμπεριφορά από αγάπη και γνήσιο ενδιαφέρον για τους άλλους ανθρώπους.

    Κοιτάς τον διπλανό σου εξονυχιστικά και ασχολείσαι με το οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή του, παρατηρείς προσεκτικά ακόμη και την παραμικρή λεπτομέρεια και στήνεις αυτί για να ακούσεις τι γίνεται στο σπίτι του γείτονα. Δεν αντέχεις άλλωστε να σου ξεφύγει τίποτα. 

    Καθημερινά ενημερώνεσαι για το που πάει, τι ώρα βγαίνει από το σπίτι του, πότε επιστρέφει, πως είναι η εξωτερική του εμφάνιση και τι ακριβώς φοράει, με ποιον μιλά στο τηλέφωνο, αν έχει κάποια ερωτική σχέση, γιατί χώρισε, αν πάει καλά η δουλειά του, πως είναι η επικοινωνία με τα μέλη της οικογένειάς του, με τι αυτοκίνητο κυκλοφορεί, με ποιους ανθρώπους συναναστρέφεται, πότε πάει διακοπές, πόσα χρήματα ξοδεύει κ.λπ.
    Και πάντα για όλα κάτι έχεις να του προσάψεις, πολλά από αυτά που βλέπεις δεν σου αρέσουν, δεν τα εγκρίνεις και του ασκείς με μεγάλη ευκολία άγονη και καυστική κριτική. Και έπειτα αρχίζεις να διαιωνίζεις την εμμονή σου με τις ξένες ζωές με το να μεταδίδεις ψευδείς και ανυπόστατες φήμες, να κατηγορείς τους γύρω σου και να προσπαθείς με κάθε μέσο, να τους μειώσεις, να τους υποβιβάσεις και να τους καταστήσεις όσο το δυνατό λιγότερο συμπαθείς σε ανθρώπους που ούτε καν τους γνωρίζουν, ούτε δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον να μάθουν οτιδήποτε αφορά ξένες ζωές.
    Στην πραγματικότητα ούτε και εσύ ξέρεις καλά ποιοι ακριβώς είναι οι άνθρωποι, μέσα από τους οποίους «λαμβάνεις τροφή» και ταυτίζεσαι παθολογικά και τι καταστάσεις αντιμετωπίζουν. Εσύ απλά μπαίνεις στη διαδικασία να παρεμβαίνεις, να εισέρχεσαι σαν παράσιτο στην προσωπική ζωή τους χωρίς να έχεις το δικαίωμα να το κάνεις και χωρίς οι ίδιοι πολλές φορές να το αντιλαμβάνονται και να προσπαθούν να σε οριοθετήσουν.

Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί η δική σου ζωή είναι άδεια, μίζερη και η ψυχή σου μόνη και παγωμένη. Γιατί δεν έχεις κατορθώσει να γνωρίσεις, να πλησιάσεις, να αφουγκραστείς, να κατανοήσεις, να αγαπήσεις και να πιστέψεις τον εαυτό σου.

Ίσως να έμαθες από μικρή ηλικία να κοιτάς από την κλειδαρότρυπα τι κάνουν οι άλλοι. Ίσως κανείς να μην σου δίδαξε την έννοια του σεβασμού, της διακριτικότητας και πόσο σημαντικά είναι για κάποιον τα προσωπικά του δεδομένα. Ίσως πάλι να μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον, όπου η λέξη όρια να ήταν άγνωστη.

Μήπως ήρθε ο καιρός να νοηματοδοτήσεις την ύπαρξή σου; 

Να ανακαλύψεις ποια είναι τα κομμάτια που λείπουν από το παζλ του ψυχικού σου κόσμου, για να μπορέσει να νιώσει πληρότητα και να αντλήσει ικανοποίηση, μέσα από μια ζωή βασισμένη στις πραγματικές σου ανάγκες και επιθυμίες;
    Και μέσα από το ταξίδι της αυτογνωσίας σου, θα κατανοήσεις σταδιακά πως είναι χαμένος χρόνος, δίχως κανένα σκοπό να αναλώνεις χρόνο και ενέργεια για να ασχολείσαι με το πώς κυλά η ζωή των γύρω σου και να αναρωτιέσαι αν είναι ευτυχισμένοι.
    Δούλεψε με τον εαυτό σου, για να χτίσεις τη δική σου ευτυχία, να θέσεις τους προσωπικούς σου στόχους και να κυνηγήσεις τα όνειρά σου. Και τότε η ζωή των γύρω σου θα περνά απαρατήρητη, αδιάφορη μπροστά σου, αφού το μόνο που θα σε ενδιαφέρει θα είναι πώς θα βελτιώσεις την δική σου καθημερινότητα και πώς θα εξελίξεις τον εαυτό σου και τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Και η ψυχή σου θα είναι πιο υγιής και πιο ισορροπημένη, προσανατολισμένη στην σωστή κατεύθυνση.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι