Σου έχει συμβεί ποτέ, να νιώθεις λες και είσαι ο σκουπιδοτενεκές των πάντων;
Να έρχεται ο καθένας, όποτε του καπνίσει, και να ξεφορτώνει πάνω σου όλη του την μιζέρια, όλη του την γκρίνια, όλη την μαυρίλα που έχει από μέρες μαζεμένη;
Να απαιτεί να τον ακούσεις, αλλά να μην έχει χρόνο να σε ακούσει αυτός ποτέ;
Να σου ζητάει «εδώ και τώρα λύσεις», αλλά να μην δέχεται σαν απάντηση το «δεν ξέρω» από σένα;
Να πρέπει να είσαι πάντα διαθέσιμος και αν κάποια στιγμή, για κάποιο λόγο, δεν μπορείς να είσαι εκεί, να σε κατηγορεί πως κοιτάς μόνο τη πάρτη σου, πως δεν είσαι εντάξει;
Σου έχει συμβεί να νιώθεις πως είσαι μόνο για τα δύσκολα, και στις χαρές να είσαι ο πρώτος που ξεχνάνε;
Και σένα να σε τρώει το «γιατί»…
Αυτό το, «γιατί ρε συ, γιατί κάποιος να μην ρωτήσει πως είμαι εγώ; Να μην ρωτήσει πως περνάω; Πως τα βγάζω πέρα; Γιατί κάποιος, να μην νοιαστεί και για μένα..;».
Ένα μόνο έχω να σου πω.
Πως έχεις δίκιο…
Και πως όταν νιώθεις ότι σπας, σήκωνε στον ουρανό το βλέμμα.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment