Γονιός δεν γίνεσαι επειδή αποφάσισες να κάνεις παιδί...

... αλλά επειδή το φρόντισες, το στήριξες και το γαλούχησες!

Γράφει η Βάσω Θεοδωρίδου

Γονείς δε λέγονται δύο άνθρωποι που αποφασίζουν να κάνουν ένα παιδί. Δεν μπορεί κάποιος να λέγεται έτσι μόνο και μόνο επειδή γέννησε ή απέκτησε σύμφωνα με τον νόμο παιδί. 

Γονιός λέγεται κάποιος που είναι δίπλα στο παιδί του σε όλες του τις στιγμές. 

Γονιός είναι ο άνθρωπος που χαίρεται με τη χαρά του παιδιού του και πονάει όταν εκείνο πονάει, είναι πάντα κοντά του και το στηρίζει.

Το στηρίζει σε όλες τις αποφάσεις του, άσχετα αν συμφωνεί με αυτές ή όχι. Δέχεται ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και δεν γίνεται να επιβάλλει στο παιδί του τα δικά του θέλω, ίσα ίσα το προτρέπει να ακολουθήσει τα δικά του όνειρα, να κυνηγήσει όποια θέλω έχει αυτό και αυτός μένει εκεί κοντά του να το βοηθήσει σε ό,τι χρειαστεί.

Γονιός δεν γίνεται κάποιος για να βρει την ευτυχία του και να νιώσει ολοκληρωμένος. Ολοκληρωμένος πρέπει να είναι ήδη για να μπορέσει να δώσει στο παιδί του τα σωστά ερεθίσματα και συναισθήματα. 

Γιατί ένας “μισός” άνθρωπος δε θα έχει να δώσει τίποτα άλλο πέρα από ανασφάλειες και πίεση. Γιατί πρέπει πάνω από όλα να αγαπάς τον εαυτό σου για να είσαι σε θέση να αγαπήσεις και κάποιον άλλον και το παιδί πιστέψτε με θέλει πολύ αγάπη.

Είναι ένα πλάσμα που στην αρχή εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τους γονείς του. Τους μιμείται, τους θαυμάζει, είναι ο κόσμος του όλος και το μόνο που θέλει από αυτούς είναι αγάπη, κατανόηση, σεβασμό, στήριξη. Λέξεις τόσο απλές αλλά τόσο δύσκολες όταν έρχεται η στιγμή να γίνουν πράξεις. Πράξεις που αν δεν γίνουν καταρρίπτονται όλα μέσα στο μυαλό ενός παιδιού.

Σκέψεις, στιγμές, συναισθήματα, συμπεριφορά. Όλα αλλάζουν όταν πληγώσεις ένα παιδί βαθιά και του προκαλέσεις πληγές, που δεν μπορούν να επουλωθούν. Για αυτό πριν αποφασίσει κάποιος να αποκτήσει τον τίτλο του γονέα ας σκεφτεί αν είναι έτοιμος να δώσει ό,τι έχει και δεν έχει σε ένα πλάσμα που θα τον έχει ανάγκη όσο κανέναν άλλον.

Πριν λοιπόν πει κάποιος ότι είναι καλός γονιός, ας ψάξει βαθιά μέσα του αν όντως είναι, αν όντως έχει δώσει τον καλύτερο εαυτό του στο παιδί του, αν όντως προσπάθησε να βάλει πίσω τον εγωισμό του και έδειξε αληθινή κατανόηση και σεβασμό σε ένα από τα κομμάτια της καρδιάς του, στο παιδί του.

Στο παιδί που θα έδινε τη ζωή του για να ζήσουν οι γονείς του, και οι γονείς του αντίστοιχα. Σε αυτήν την αγάπη τη βαθιά, την αληθινή, την οικογενειακή, που δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι