ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΤΗΣ ΧΙΡΟΣΙΜΑ.

Ένας ύμνος του Nâzım Hikmet για την Ειρήνη ...

Τραγούδι.

Εγώ είμαι, εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας.

Εγώ είμαι, εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας.

Εδώ ή αλλού, χτυπάω όλες τις πόρτες

ω, μην τρομάζετε καθόλου που είμαι αθώρητη

κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί να δει.

Εδώ και δέκα χρόνια εδώ καθόμουνα

στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε

κι είμαι παιδί, τα εφτά δεν τα καλόκλεισα,

μα τα νεκρά παιδιά δε μεγαλώνουν.

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου

μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια

όλη-όλη μια φουχτίτσα στάχτη απόμεινα

την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ’ ένα ουρανό συγνεφιασμένο.

Ω, μη θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα,

κανείς εμένα δε μπορεί να με γλυκάνει

τι το παιδί που σαν κομμάτι εφημερίδα κάηκε

δε μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει.

Εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας, ακούστε με,

φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας

έτσι που τα παιδάκια πια να μη σκοτώνονται

και να μπορούν να τρώνε καραμέλες.

 

Ναζίμ Χικμέτ.

απόδοση Γιάννη Ρίτσου..

 

Σαν σήμερα 6 Αυγούστου 1945
 

Δήμητρα Αναγνωστοπούλου

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι