Από το "Ωσαννά" στο "Σταυρωθήτω"

Για Σένα πήραμε, Χριστέ, σαν τα παιδιά
στα χέρια μας τα νικητήρια βάγια,

σαν τότε οπού στην εμπασιά της Άγιας της Πόλης,
από τ’ άδειο πια του Λάζαρου γυρνώντας 
        το μνημούρι,
του φοβερού θανάτου μας ελπιδοφόρος νικητής
και δωρητής φιλεύσπλαχνος του δώρου 
                            της ανάστασης,

γύρω σου κι ολοτρόγυρα

παιδιά φωνάζαν «Ωσαννά», βλογούσαν τ’ όνομά Σου,

τιμούσαν τον Πατέρα Σου που σ’ έστειλε κοντά μας.

Αξίωσέ μας, Δέσποτα Συ και της ζωής μας Κύριε,

μαζί μ’ εκείνα τα παιδιά, παιδιά κι εμείς δικά Σου,

αγαπημένα από Σε, φίλοι πιστοί κι αδέρφια Σου,

το «Ωσαννά», το «Δόξα Σοι» —για Σε που κατοικείς

στα ύψιστα του Ουρανού τα μέρη—

από καρδιά, από ψυχή και σκέψη 

                    και διάνοια

ολημερίς, ολονυχτίς να ανυμνολογούμε

κι ας παραστέκει, τώρα σαν πρώτα, 

        όχλος αχάριστος

με στόματα μαυρόψυχα που ουρλιάζουν

«Σταυρωθήτω».

Βασιλική Π. Δεδούση

Τα Τετράδια της Αμπάς

πρώτη ανάρτηση

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι