Γιατί η Αθωότητα είναι μέρος της Παιδικής Ηλικίας; Childhood Innocence

(...)

Όσοι από εμάς, τόσο οι γονείς όσο και οι δάσκαλοι που ερχόμαστε σε συχνή επαφή με παιδιά (...), έχουμε τεράστια ευθύνη να προστατεύσουμε την αθωότητα των παιδιών. 

Είναι μια δύσκολη δουλειά γιατί πολύ συχνά δεν είμαστε ευαίσθητοι στους τρόπους με τους οποίους η αφέλεια του παιδιού εμφανίζεται στην παιδική ηλικία. 

Childhood Innocence
Επειδή δεν είμαστε πλέον αθώοι οι ίδιοι, υποθέτουμε ότι κανείς δεν είναι αθώος. Όμως τα παιδιά είναι, και πρέπει να το εκτιμήσουμε αυτό.

Γιατί η αθωότητα είναι μέρος της παιδικής ηλικίας; 

Γιατί την έχουν ή την χρειάζονται τα παιδιά; 

    Την έχουν και την χρειάζονται γιατί είναι ένα εργαλείο αντιμετώπισης της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας της ζωής, όταν κάποιος είναι αβοήθητος, όπως είναι τα παιδιά (....) 

Ο φόβος παραλύει. Ακόμη και εμείς οι ενήλικες, που θεωρούμε τους εαυτούς μας λογικούς, μπορεί να νιώθουμε αβοήθητοι, ευάλωτοι, ανίσχυροι και φοβισμένοι, όταν δεν ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε την αβεβαιότητα ορισμένων γεγονότων στη ζωή μας. 

(...)

    Αλλά ως ενήλικες, μας χωρίζει από τα παιδιά ο αριθμός των ετών που ζήσαμε και ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μετατρέψει αυτά τα χρόνια σε ουσιαστικές εμπειρίες ζωής που ελπίζουμε να μας έχουν δώσει κάποιο βαθμό σοφίας. 

Επομένως, όταν συμβαίνει κάτι απροσδόκητο στη ζωή μας, χρησιμοποιούμε τις προηγούμενες εμπειρίες μας για να το κατανοήσουμε και να μας καθοδηγήσει ως προς το τι πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια.
    Τα παιδιά, από την άλλη πλευρά, δεν έχουν αυτό το πλήθος εμπειριών από τις οποίες να αντλούν μια αίσθηση δύναμης ή ασφάλειας. Αυτό που έχουν τα παιδιά είναι η αίσθηση της αθωότητας. Με αυτή την αθωότητα έρχεται η εμπιστοσύνη. Δεδομένου ότι τα παιδιά δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα του κόσμου των ενηλίκων, πιστεύουν ότι εμείς οι ενήλικες θα το κάνουμε.
Το αν μπορούμε στην πραγματικότητα να λύσουμε αυτά τα παγκόσμια προβλήματα δεν είναι πραγματικά το θέμα εδώ. Μάλλον αυτό που είναι σημαντικό να καταλάβουμε είναι ότι τα παιδιά μας χρειάζονται αυτήν την εποχή αθωότητας και πρέπει να το σεβόμαστε αυτό. 

    Μπορούμε να δείξουμε σεβασμό στα παιδιά μας συζητώντας θέματα για ενήλικες έξω από τα αυτιά τους. 

Μπορούμε να περιορίσουμε την τηλεόρασή τους σε προγράμματα που δεν προκαλούν φόβο ή τρόμο. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ειδησεογραφικά προγράμματα. 

Μπορούμε να προκαλέσουμε συζητήσεις για τους φόβους, τις ερωτήσεις και τις παρατηρήσεις τους. 

Μπορούμε να απέχουμε από αναλυτικές, λεπτομερείς απαντήσεις και εξηγήσεις στις ερωτήσεις τους και αντ' αυτού απλώς να απαντάμε σε αυτό που ρωτούν. 

Μπορούμε να προσπαθήσουμε να ακούσουμε ποιες είναι οι ερωτήσεις τους και να μην εισάγουμε τους φόβους μας στις ερωτήσεις τους ή να ενισχύσουμε τις ερωτήσεις τους με την επίγνωσή μας για τα προβλήματα. 

Θυμηθείτε, τα παιδιά είναι αθώα και συνήθως δέχονται τις σύντομες, αληθινές απαντήσεις μας.
    Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και η ευαισθητοποίησή τους  αυξάνεται, είναι σε θέση να κάνουν πιο περίπλοκες ερωτήσεις. Πρέπει να αναγνωρίσουμε την αυξανόμενη κατανόησή τους για τη φύση του κόσμου μας και να απαντήσουμε στις ερωτήσεις τους με σεβασμό, αλλά και πάλι με ευαισθησία στο γεγονός ότι είναι ακόμη παιδιά σε μετάβαση στο να γίνουν ενήλικες. 

    Δεν χρειάζεται να πούμε στα μεγαλύτερα παιδιά μας περισσότερα από όσα ζητούν, αλλά χρειάζεται να απαντήσουμε και να μοιραστούμε διάλογο μαζί τους που τα κάνει να αισθάνονται σημαντικά.
...............

επιμέλεια κειμένου: χαμομηλάκι
περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι