Η Πόλις — Κ.Π Καβάφη

Η Πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους.
Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού - μη ελπίζεις -
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)

Όπου κι αν πάμε, στο ταξίδι της ζωής μας,
σε κάθε μας μάταιη απόδραση,
για να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας,
για αποσκευές μας κουβαλάμε όσα άχρηστα
δεν έχουμε αποθέσει, δεν έχουμε πετάξει.
Κουβαλάμε τις επιλογές που κάναμε πράξεις.
Αν ερείπια καταντήσαμε τη ζωή μας,
αυτά μας ακολουθούν.
Τα χρόνια που ρημάξαμε
και χαλάσαμε,
αυτά μας συντροφεύουν.
Μια ζωή ρημαγμένη σε μια γωνιά της γης
είναι παντού ρημαγμένη

Κι όμως, αν κλείσαμε μόνοι τους δρόμους,
αν μόνοι εγκλωβιστήκαμε
έχει πλοίο για μας, έχει οδό,
φτάνει να το θελήσουμε.

Ψηλά κοιτάμε, φτερά φοράμε
και ξανοιγόμαστε μέσα από τους δρόμους του αιθέρα
αφήνοντας πίσω τα βάρη που φορτώσαμε στους ώμους μας.
Βάζουμε πορεία για καινούριους τόπους, άλλες θάλασσες,
Για την καλύτερη, την ιδανική δική μας Πόλη

Xαμομηλάκι

«...και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου Κακού τη σκάλα,
— για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
τα φτερά,τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!...»

Κωστής Παλαμάς

The City

You said, "I will go to another land, I will go to another sea.

Another city will be found, better than this.

Every effort of mine is condemned by fate;

and my heart is -- like a corpse -- buried.

How long in this wasteland will my mind remain.

Wherever I turn my eyes, wherever I may look

I see the black ruins of my life here,

where I spent so many years, and ruined and wasted.

"New lands you will not find, you will not find other seas.

The city will follow you. You will roam the samestreets.

And you will age in the same neighborhoods;

in these same houses you will grow gray.

Always you will arrive in this city. To another land -do not hope -

there is no ship for you, there is no road.

As you have ruined your life herein this little corner,

you have destroyed it in the whole world.

Constantine P. Cavafy (1910)