Thursday, 8 January 2009
Γάζα: Αίμα Αθώων
Όταν οι ουλές από τις λαβωματιές κλείνουν στό πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές που 'καψε η πυρκαϊά δένει τα πρώτα της
μπουμπούκια η Ελπίδα
κι οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως
παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η είρήνη.
Γιάννης Ρίτσος - Ειρήνη (απόσπασμα)
Ευχαριστούμε mareld...
Labels:
Γάζα,
Γιατί;,
Παιδιά και πόλεμος,
Ποίηση,
Ρίτσος
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment