Tuesday 10 February 2009

Ξέρεις τι φοβάμαι;

Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί,
με τόσα που ακούω,
κάποια στιγμή,
-έστω και για μια στιγμή μόνο-,
σκεφτώ:
"Γίνονται αυτά, τι να κάνουμε;"
.
Φοβάμαι μήπως 
η καρδιά μου παγώσει 
και αρχίσω να βλέπω τα πράγματα ψυχρά
και πω:
"Γίνονται αυτά, τι να κάνουμε;"
.
Φοβάμαι μήπως
η βρωμιά αθόρυβα
ποτίσει το μυαλό μου,
μήπως οι καθημερινές συλλήψεις
ανώμαλων θηρίων
γίνουν απλά άλλη μια είδηση:
"Συνελήφθη παιδεραστής",
και πω:
"Πάντοτε γίνονταν αυτά, τι να κάνουμε;"
Posted by at
Labels: , , ,

6 comments:

  1. Anonymous10 February, 2009 16:20

    παραπέμπω σε κειμενο που προσιδιάζει στα φαινόμενα των καιρών...
    http://www.epikairo.gr/?p=11838

    ReplyDelete
  2. Anonymous10 February, 2009 16:21

    Εξαιρετικό το blog σας...!χαμομηλάκι :-)

    ReplyDelete
  3. Anonymous10 February, 2009 23:13

    οχι απλα φοβαμαι!!!νομιζω οτι το παθαμε κιολας!!ο περισσοτερος κοσμος εδω και πολυ καιρο.
    ελπιζω να μεινουμε καποιοι που αντιδρουμε και προσπαθουμε για το καλυτερο.οχι στο συλλογισμο-μια πιθαμη μακρια απο εμας κι οπου θελει ας ειναι!-
    αν βλεπαμε ολοι τον εαυτο μας σαν υποψηφιο θυμα μαλλον θα κινουμασταν διαφορετικα.
    kalipatira31

    ReplyDelete
  4. ΑνωΡά711 February, 2009 01:01

    Μη φοβάσε...απλά γίνε πιό σκληρός μην κλείνεις τα μάτια σε όσα συμβαίνουν τώρα για να μην ξεχάσεις μετά...
    Ένας δεν μπορεί να κάνει τίποτα,όλοι μαζί όμως μπορούμε να κάνουμε πολλά!!!

    ReplyDelete
  5. Nefelovatis11 February, 2009 04:08

    Αυτό το «τι να κάνουμε», είναι η πιο μεγάλη νοητική και όχι μόνο παγίδα, στην οποία πασχίζουν να μας ρίξουν.. Οι «ιθύνοντες» και «υπεύθυνοι» της κοινωνίας λειτουργοί.. Μια και αν δεν αντιδρούμε, αν αποδεχόμαστε το ρόλο του «ανήμποροι» θεατή, στην πραγματικότητα συμμετέχουμε, σε όσα άδικα γύρω συμβαίνουν..

    Μια και η αδιαφορία, είναι συμμετοχή, αφού εμείς είμαστε μέλη της κοινωνίας.. Και αν τα μέλη μιας κοινωνίας, ενός έθνους, ενός πλανήτη, αδιάφορα είναι, τότε η αδικία, και παρά-λογιμός, την ευκαιρία τους βρίσκουν..

    Το δίκιο να πατούν, τα όνειρα να δολοφονούν, τα παιδιά να καταστρέφουν..

    Μικρές πράξεις τον κόσμο ν’ αλλάξουν μπορούν..

    Αρκεί να γίνονται απ’ τον καθένα μας..

    Κι ας είναι μόνο ένα γραπτό, κι ας είν’ μόνο μια γνώμη..

    Αν ο καθένας μας την έλεγε, αν όλοι διεκδικούσαμε, σε μια άλλη πραγματικότητα θα ζούσαμε, μια άλλη κοινωνία στα παιδιά μας θα κληροδοτούσαμε, κι οι θάλασσες ακόμα γαλάζιες θα ήταν..

    Καλό μας ξημέρωμα..

    ReplyDelete
  6. chamomilaki13 February, 2009 22:22

    κι οι θάλασσες ακόμα γαλάζιες θα ήταν..

    ...... ααααχχχχχχχ ........

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki