«... να βρουν Καταφύγιο όλοι οι Πονεμένοι αυτού του Κόσμου ...»

Όλη η δυστυχία του κόσμου, η πίκρα της ζωής, η απόγνωση των λαών, η φρίκη στο Αφγανιστάν, στη Συρία, στη Λιβύη, στη Σομαλία, στη Νικαράγουα, στο Ιράκ, στην Υεμένη, στο Ιράν, είναι εισαγόμενη από την Δύση.
Εκατό με διακόσιους Αφγανοί εκτελούνται καθημερινά, κάθε ημέρα, από Ταλιμπάν και Κυβερνητικούς, με όπλα αμερικάνικα. 
Ο Μπιν Λάντεν από Αμερικανούς εκπαιδεύτηκε και εξοπλίστηκε. 
Οι Κόντρας από Αμερικανούς εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν και χρηματοδοτήθηκαν. 
Και δεν έχει τέλος αυτή η ιστορία.

Τώρα η Δύση πληρώνει το τίμημα αυτής της πρακτικής.
Και όλοι οι κατατρεγμένοι αυτής της γης σπεύδουν να βρουν καταφύγιο, εκεί από όπου προκλήθηκαν όλα, στη Δύση, άλλοι για να επιβιώσουν επειδή πεθαίνουν και άλλοι για να εκδικηθούν για τα παιδιά τους που πεθάνανε.
Και η Δύση αμύνεται, και η άμυνα γίνεται επίθεση και η επίθεση ξενοφοβία και η ξενοφοβία γίνεται μίσος.
Και τα τείχη υψώνονται, και οι φράχτες μπαίνουν και οι κατατρεγμένοι πεθαίνουν.
Φράχτες στη Γάζα, στο Μεξικό, στις χώρες του Visegrad, και οι άλλες οι ... πιο πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες, διαλέγουν τους «καλούς», τους χρήσιμους και τους άλλους ... «ας πάνε να πνιγούνε».

Μήπως η Δύση είναι φασιστική;
Μήπως η Δύση είναι ρατσιστική;
Μήπως η Δύση είναι ναζιστική;

Το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται ...

Και ευτυχώς, βρέθηκε η φτωχή Ελλαδίτσα, η χρεοκοπημένη Ελλάδα, οι πολίτες της, οι Έλληνες, οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι της χώρας μας να σώσουν την χαμένη τιμή της ανθρωπότητας. 
Να ξαναδώσουν την αξιοπρέπεια στον άνθρωπο και έσωσαν, όσους μπορούσαν. Αγκάλιασαν τους κατατρεγμένους, τους περιέθαλψαν, τους τάισαν, τους ζέσταναν.

Όμως η Ευρώπη, η Δύση κρατάει τα προσχήματα, μιλάει για ανθρωπισμό, έχει ΟΗΕ, έχει ανθρωπιστικές οργανώσεις, έχει Μ.Κ.Ο, από όλα έχει και καμαρώνει με τις πλάτες της Ελλαδίτσας μας.

Αλλά, αυτό το τελευταίο; Τι είναι αυτό;

«Στον δικό σας φαντασιακό κόσμο, όπου η Ελλάδα είναι ο φιλικός υποδοχέας του κάθε κατατρεγμένου, του κάθε πονεμένου, ένας παράδεισος στον οποίο μπορούν να βρουν καταφύγιο όλοι οι πονεμένοι αυτού του κόσμου, θα μου επιτρέψετε να τον αφήσω να παραμείνει στο δικό σας φαντασιακό κόσμο. Εμείς έχουμε τελείως άλλη πολιτική στο ζήτημα αυτό»

Και ο άλλος, ο καταχειμασμένος που βρήκε πρόσφορο έδαφος και βγήκε στην απλωσιά και χωρίς αιδώ συνιστά την (Τελική) Λύση του: «Στα ξερονήσια όλους και φράχτες και νάρκες».

Εδώ ξεπερνάμε κάθε προηγούμενο.

Εδώ η άποψη, γίνεται θέση. Επίσημη θέση. Πολιτική στάση.

Δεν μπορούν αυτά να γίνονται εθνική Δήλωση και Επιλογή.

Αυτά δεν είναι Ελλάδα. Αυτά δεν είναι Ορθοδοξία. Αυτά είναι για κάποιους άλλους, όχι για τους Έλληνες.

Είναι βέβαιο, το αυγό του φιδιού έσπασε, ο δράκος εκκολάφτηκε.
Ίσα που προλαβαίνουμε («αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν»), είναι η ώρα να τσακίσουμε το κεφάλι του δράκου που βγαίνει από το αυγό του.
Επειδή, έχουμε χρέος και ανάγκη να είμαστε οι Καλοί Σαμαρείτες: 

«Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με.»

Κατά Ματθαίον (κε΄ 31-46)

Το Χαμομηλάκι