Μοντέλο da Vinci: Συνδυασμός μαθημάτων Τέχνης και Επιστήμης

Ο συνδυασμός μαθημάτων θα προετοιμάζει καλύτερα τα παιδιά για τα μελλοντικά ζητήματα που θα κληθούν να επιλύσουν.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Cambridge σε πρόσφατα δημοσιευμένη τους μελέτη προτείνουν μια ριζικά αναμορφωμένη προσέγγιση εκπαίδευσης, κατά την οποία τα μαθήματα που θα διδάσκονται θα συνδέονται μεταξύ τους με σκοπό την καλύτερη προετοιμασία των παιδιών για το μέλλον.

Τα συμπεράσματα των ερευνητών των Πανεπιστημίων του Cambridge και του Edinburgh αναφέρουν ότι υπάρχει άμεση ανάγκη για δραστικές αλλαγές στο σχολικό πρόγραμμα, ώστε τα μαθήματα να μην διδάσκονται πια ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. 

Αντιθέτως, ισχυρίζονται ότι οι τέχνες και οι επιστήμες είναι σημαντικό να συνδυάζονται και να αντιστοιχούν σε πραγματικά προβλήματα και με έναν τρόπο που να είναι κοντά στις εμπειρίες των μαθητών.

Το μοντέλο που προτείνουν αντλεί έμπνευση από πολυμαθείς προσωπικότητες, όπως ο Leonardo da Vinci, ο οποίος εργαζόταν σκληρά μελετώντας πολλά πεδία σε αναζήτηση βαθύτερων γνώσεων. 

Άλλωστε, παρόμοιες «δια-θεματικές» προσεγγίσεις χρησιμοποιούνται ήδη εδώ και χρόνια σε πολύ αξιόπιστα και αποτελεσματικά εκπαιδευτικά συστήματα, όπως εκείνο της Φινλανδίας.

Το ακαδημαϊκό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Curriculum Perspectives, επίσης παρουσιάζει στοιχεία από δύο πρόσφατα προγράμματα, από τα οποία οι μαθητές φαίνεται να ωφελήθηκαν από μια προσέγγιση διδασκαλίας κατά την οποία τα μαθήματα είχαν πιο ασαφή όρια μεταξύ τους.

Το ένα από αυτά προσκάλεσε μετανάστες από την Νότια Αφρική που ζούσαν σε λιγότερο ευνοημένα περιβάλλοντα να δημιουργήσουν «μαθηματικά έργα τέχνης». 

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι εκτός από το ότι τα παιδιά γνώριζαν περισσότερα για βασικές μαθηματικές αρχές, μπόρεσαν να κατανοήσουν και περισσότερα για τη χρήση των μαθηματικών στη ζωή τους. 

Στο δεύτερο project, παιδιά δημοτικού στο Aberdeen επέδειξαν μια βαθύτερη κατανόηση της ασφάλειας τροφίμων και των ζητημάτων περιβαλλοντικής προστασίας αφότου έμαθαν να καλλιεργούν τροφή στις αυλές των σχολείων τους.

Η Pam Burnard, καθηγήτρια Τέχνης, Δημιουργίας και Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Cambridge εξηγεί: «Αν εξετάσουμε τα εκπληκτικά σχέδια που δημιούργησε ο Da Vinci, μας γίνεται εμφανές ότι συνδύαζε διαφορετικά πεδία για να εξελίξει τις γνώσεις του και να επιλύσει προβλήματα. Πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο, επειδή οι αυριανοί ενήλικες θα χρειαστεί να βρίσκουν λύσεις με διαφορετικό τρόπο εξαιτίας των υπαρξιακών κρίσεων που θα αντιμετωπίζουν, ειδικά ό,τι αφορά στο κλίμα, τη βιωσιμότητα κλπ.».

Η Dr. Laura Colluci-Gray από το τμήμα Εκπαίδευσης και Άθλησης του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου ανέφερε: 

«Η φύση αυτών των προβλημάτων απαιτεί μια ριζικά διαφορετική προσέγγιση για γνώση. Προτείνουμε να μετακινηθούμε από την ιδέα ενός προγράμματος μαθημάτων που είναι στεγνό και δοσμένα έτοιμο σε ένα προσαρμοζόμενο που θα ανταποκρίνεται στις αλλαγές που θα καθορίζουν τις ζωές τους».

Τα νέα ερευνητικά στοιχεία επίσης αποκαλύπτουν ότι μια «δια-θεματική» προσέγγιση ενθαρρύνει την απόκτηση βασικών δεξιοτήτων από τους μαθητές. Στο πρώτο πρόγραμμα που αναφέρθηκε με τα «μαθηματικά έργα τέχνης», ζητήθηκε από τους μαθητές να δημιουργήσουν τέχνη που θα αναπαριστούσε διάφορες συνδέσεις ανάμεσα στα μαθηματικά και στον κόσμο γύρω τους. 

Η περαιτέρω ανάλυση των 13 έργων τους αποκάλυψε ότι οι μαθητές είχαν αποκτήσει δεξιότητες που χρησιμοποιούσαν τη μέτρηση, την αναλογία και το ποσοστό, όπως επίσης και τη γεωμετρία για να δημιουργήσουν.

Παρομοίως, οι μαθητές του δημοτικού σχολείου στο Aberdeen ανέπτυξαν μια βαθύτερη κατανόηση ζητημάτων όπως η παραγωγή τροφής και η διαχείριση των φυσικών πόρων, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να αναλάβουν την ευθύνη ενός μικρού κομματιού γης στο σχολείο τους. 

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η επιβίωση των φυτών έγινε προσωπικό στοίχημα για τους μαθητές και όχι απλώς μια αφηρημένη έννοια που είχαν διδαχθεί στα μαθήματα της φυσικής και του περιβάλλοντος.

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι