Γιάννης Ρίτσος — Εαρινή Συμφωνία (Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης)

Θά 'μαι το γλυκό παιδί
που χαμογελά στα πράγματα
και στον εαυτό του
χωρίς δισταγμό και προφύλαξη.

Ενας ύμνος στην Αγάπη και την Άνοιξη

I	Θά 'μαι το γλυκό παιδί/που χαμογελά στα πράγματα/και στον εαυτό του
II	Είχα κλείσει τα μάτια / για ν' ατενίζω το φως. / Τυφλός.
III	Κοίταξε αγαπημένη/πώς σε κοιτάζουν/τα λυπημένα χέρια μου.
IV*	Βηματίζεις / μέσα στὰ σκονισμένα δώματά μου/μ' ἕνα πλατύ ἀνοιξιάτικο φόρεμα,
V	Μια νέα κοπέλα/άνοιξε το παράθυρο/και χαμογέλασε στη θάλασσα.
VI	Αγαπημένη/δεν έχω παρά μόνο μιας στιγμής/τη ζωή και το φτερούγισμα.
VII	Είχε προφτάσει πολλούς θανάτους/κι είχε μάθει να μην κλαίει/να μην προσμένει
VIII	Θεέ μου Θεέ μου/η αγάπη μου ΄χε λείψει/για να χαρώ και να νοήσω/το μεγαλείο σου.
IX	Η αγάπη/πιο μεγάλη απ' τη σιωπή/γεφυρώνει το θεό με τον άνθρωπο
X	Αγάπη, Αγάπη,/δε μούχες φέρει εμένα/μήτ' ένα ψίχουλο φωτός για να δειπνήσω.
XI	Όλη τη ζωή μου ασώτεψα/σκάβοντας την έρημο
XII	Πλάθοντας ἄνθη ἀνώφελα/λησμόνησα νὰ ζήσω.
XIII	Ζεστή χρυσή μεσημβρία./Σταθμός του Απείρου/— η καρδιά μας.
XIV	Μέσα στη φούχτα της αγάπης χωράει το σύμπαν.
XV	Άξιζε να υπάρξουμε/για να συναντηθούμε.
XVI	Ἕνα ἄστρο ἔπεσε./Εἶδες;/Σιωπή./Κλεῖσε τὰ μάτια.
XVII	Ντυμένος το φέγγος/της θωπείας σου περνώ τολμηρός/μέσ’ απ’ το δάσος της νύχτας.
XVIII	Αγαπημένη/έλα να μοιραστούμε/τα δώρα που μου ‘φερες.
XIX	Μέσ' απ' το βλέμμα σου/αγαπημένη/κοιτάω τον κόσμο
XX	Αγάπη, εσύ μου ξανάφερες/τ' άσπρα πουλιά της μητέρας
XXI	Πώς μπορεί η γη/να κρατήσει στα χέρια/της τόση ευτυχία;
XXII	Αγάπη, γιατί ήρθες;/Αν φύγεις, αγάπη;
XXIII	Ένα διάλειμμα λευκότητας/προσφερμένο στην προσευχή.
XXIV	Η δεσποτεία της νύχτας πάνω στα μέτωπά μας/και στους δρόμους.
XXV	Φοβούμαι σιμά σου/κι όμως αγαπώ το δέος μου
XXVI	Μας άγγιξε ψυχρό /το φθινοπωρινό λυκόφως
XXVII	Καλοί μου άνθρωποι/πώς μπορείτε/να σκύβετε ακόμη; Πώς μπορείτε/να μη χαμογελάτε;

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι