(Το κείμενο είναι «εξομολογητικού» χαρακτήρα και δεν επιδιώκει να δώσει συμβουλές, είναι απλώς η κατάθεση της δικής μου, προσωπικής εμπειρίας).
Πολλά λέγονται αυτές τις μέρες για την οργάνωση πριν την έναρξη των σχολείων: δίνονται συμβουλές από ειδικούς και από έμπειρους γονείς και όλα αυτά είναι πολύ βοηθητικά, ειδικά για τις οικογένειες που έχουν μικρούς μαθητές. Τι γίνεται, όμως, με την «ψυχική» «προετοιμασία» μας;…
Καθώς αναλογίζομαι τα περασμένα χρόνια, σκέφτομαι πόσα απρόβλεπτα γεγονότα συνέβησαν αυτή την περίοδο, αμέσως μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς: δυσκολίες προσαρμογής, δυσκολίες μετακινήσεων, ελλείψεις εκπαιδευτικών, εντοπισμός μαθησιακών δυσκολιών κλπ). Καθώς πλησιάζουν αυτές οι μέρες, έρχονται οι αναμνήσεις και με «φοβίζουν»…
Προσπαθώ να τις διώξω, να εκλογικέψω τις σκέψεις:
Γιατί να προκαταβάλλομαι αρνητικά;…»
Από την άλλη πλευρά, όμως, προσπαθώ να θυμηθώ ότι όλες αυτές οι δυσκολίες τακτοποιήθηκαν με κάποιο τρόπο. Τα θέματα ρυθμίστηκαν και τι έμεινε εν τέλει; Το άγχος και η αδημονία μου…
Προσπαθώ να σκεφτώ πως, ό,τι και αν προκύψει, θα βρούμε μια λύση, με τη βοήθεια του Θεού. Και όπου δεν υπάρχει λύση, θα αποδεχτούμε την κατάσταση, θα την αγκαλιάσουμε, και θα ζήσουμε μαζί της όσο πιο αρμονικά γίνεται…
Έτσι ηρεμώ και νιώθω ότι, ακόμα και αν δεν έχω τον πλήρη έλεγχο των απρόβλεπτων καταστάσεων. Μπορώ ωστόσο, να ελέγξω τις δικές μου αντιδράσεις. Και μπορώ να χαρώ όλες τις νέες εμπειρίες και ευλογίες που έρχονται!
Και όσο σκέφτομαι ότι τα παιδιά από εμάς τους γονείς πρωτίστως περιμένουν δύναμη και συμπαράσταση, λέω:
«Θεέ μου, δώσε μου ηρεμία και πίστη και όλα τα άλλα βολεύονται…»
Καλό φθινόπωρο!
Καλή αρχή στη νέα σχολική χρονιά!
Με την αγάπη μου
Αλεξάνδρα
momyof6Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment