Χανόμαστε...

Οι μέρες περνούν, οι βδομάδες και οι μήνες επίσης. 

Και μέρα με τη μέρα χανόμαστε, ο ένας από τον άλλον. 

Μπορεί να είναι επιλογή μας, με το μαχαίρι στην καρδιά. 

Μπορεί να νομίζουμε πως ίσως έτσι είναι καλύτερα. 

Μπορεί, όντως, να είναι. 

Ίσως πάλι έτσι είναι πιο εύκολο, πιο ανώδυνο να ελέγξουμε τα συναισθήματά μας, την απουσία, την απώλεια. 

Ίσως και να τα καταφέρνουμε καλύτερα έτσι…

Όλα όμως, αυτά που νιώθουμε, είναι εκεί, μέσα μας. Είναι η εσωτερική μας πραγματικότητα. 

Και, όπως δεν μπορούμε να αρνηθούμε την πραγματικότητα γύρω μας, έτσι ας αναγνωρίσουμε και ας αποδεχτούμε και όσα συμβαίνουν μέσα μας. 

Και τότε δε θα χρειαστεί να χαθούμε, και τότε τίποτα δε θα είναι δύσκολο, ώστε να το αποφύγουμε. 

Και τότε, όπως το άρωμα των λουλουδιών, τα συναισθήματά μας θα στολίζουν το αέρα γύρω μας.

Σκαρλάτος Παναγιώτης, Ψυχολόγος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι