Τι συμβολίζουν οι Ανθρώπινοι Χαρακτήρες στα γνωστά μας Παραμύθια (μέρος 1ο)

    Στα παραμύθια παρατηρούμε την συσχέτιση των ηρώων με διάφορα σύμβολα που ανάγονται σε παραδόσεις, θρησκείες, έννοιες ή βαθύτερες ψυχολογικές εκφράσεις του χαρακτήρα τους. 

    Οι ήρωες έχουν κάτι το διαχρονικό, καθώς αφορούν τον καθένα από μας ξεχωριστά. Ξεκινούν από μια αρχή όπου όλα είναι περίεργα, κινδυνεύουν, ενώ σε πολλές περιπτώσεις βιώνουν την μεταμόρφωση.

    Το κακό είναι σχεδόν πάντα ο αντίπαλός τους που παίρνει διάφορες μορφές και στο τέλος υποτάσσεται, γλιτώνοντας ο ήρωας με θαυμαστό τρόπο, χάρη στην καρτερία και το ένστικτό του. 

Οι περιπέτειες της φαντασίας που βλέπουμε είναι και περιπέτειες στο υποσυνείδητο της ευαισθησίας των αναγνωστών με κλασσικό ευχάριστο τέλος που λυτρώνει τον ήρωα και μαζί με αυτόν και εμάς. 

    Τα εμπόδια που κατανικιούνται τελικά είναι και εμπόδια δικά μας, καθώς μαζί με τον ήρωα ταξιδέψαμε και εμείς μαζί του και τελικά δικαιωθήκαμε.

ΠΑΤΕΡΑΣ: Συμβολίζει τον νόμο και την ηθική τάξη. Ο πατέρας της Πεντάμορφης δουλεύει σκληρά για να συντηρήσει την οικογένειά του, ενώ έχει τύψεις όταν στέλνει την Πεντάμορφη να ζήσει με το τέρας. Είναι έμπορος κάτι που δείχνει ότι η οικογένεια του ανήκει στην μέση τάξη και δεν είναι πλούσια. Στην Ωραία Κοιμωμένη βλέπουμε ότι ο πατέρας της -προκειμένου να την προστατέψει- εξαφανίζει όλες τις ρόκες από το βασίλειο. Στην Χιονάτη ο πατέρας, ο οποίος με την παθητική του στάση δημιουργεί προβλήματα επιβίωσης στην ηρωίδα, συμβολίζει το μήνυμα της διαρκούς αυτόβουλης μάθησης και περάτωσης στόχων και υποχρεώσεων εκ μέρους του παιδιού, προκειμένου να τα βγάζει πέρα μόνο του χωρίς να στηρίζεται πάντα σε κάποιον ενήλικα.

ΚΟΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ-ΧΙΟΝΑΤΗ: Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα παιδί, που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της εφηβείας, χωρίς όμως να είναι έτοιμη συναισθηματικά για κάτι τέτοιο, αφού δεν έχει υπερνικήσει τις οιδιπόδειες συγκρούσεις της. Η αρνητική εμπειρία που βιώνει από τον λύκο στο τέλος του παραμυθιού την κάνει πιο συνειδητοποιημένη και πιο ώριμη. 

Έχασε την παιδική της αθωότητα, αλλά την αντάλλαξε με τη σοφία όσων έχουν γεννηθεί δύο φορές. Έχει πλέον θετικές σχέσεις με τους γονείς της και επιστρέφει στη ζωή ως νεαρή κοπέλα. Το θέμα των οιδιπόδειων συγκρούσεων, δηλαδή το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην εφηβεία το βλέπουμε επίσης και στην Χιονάτη.

ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ: Η ηρωίδα Πεντάμορφη αποφασίζει μόνη το πεπρωμένο της και πηγαίνει να ζήσει με το τέρας για να σώσει τον πατέρα της, Παντρεύεται το τέρας για να σώσει την ζωή του και βάζει τους άλλους πάνω από τον εαυτό της. Συμβολίζει την πανανθρώπινη έννοια της αυτοθυσίας της οποίας ο γάμος ξεκινάει από μία αυτοθυσία και καταλήγει να γίνει ο πιο όμορφος από όλους τους άλλους γάμους, διότι στηρίζεται στα συναισθήματα και όχι στην εξωτερική εμφάνιση.

ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Στην Πεντάμορφη το τέρας μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο πρίγκιπα, συμβολίζοντας την επιβράβευση της καρτερίας και της αθώας αγάπης προς το τέρας με μία πλούσια και υπέροχη ζωή. Στον Μικρό Πρίγκιπα ο ήρωας συμβολίζει την εκζήτηση μάθησης νέων πραγμάτων για την ζωή καθώς και την προσπάθεια εξεύρεσης της φιλίας και της αγάπης. 

    Το φιλί του Πρίγκιπα στην Ωραία Κοιμωμένη λύνει τα μάγια του ναρκισσισμού και αφυπνίζει τη θηλυκότητα της βασιλοπούλας. Η ένωσή τους συμβολίζει ό,τι συνεπάγεται η ωριμότητα: την αρμονία με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας. Την αφυπνίζει από την περίοδο παθητικότητας και αδράνειας, αν και στην μοναξιά μπορεί κανείς να αναπτύξει ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό του, ώστε να τον γνωρίσει καλύτερα. Η κατάρα είναι μια μεταμφιεσμένη ευχή. Μόνο όταν έχουμε θετική σχέση με τους άλλους δεν διατρέχουμε τον κίνδυνο να περάσουμε τη ζωή μας σαν σε λήθαργο.

ΓΙΑΓΙΑ: Στην Κοκκινοσκουφίτσα συμβολίζει την ανέγγιχτη πλευρά του εαυτού μας, την σοφία, τις αρχές που υπάρχουν έξω από το γεμάτο άγνοια δάσος. Προκείμενου η Κοκκινοσκουφίτσα να φτάσει στη γνώση της γιαγιάς θα πρέπει να περάσει από τον λύκο. Η γιαγιά συμβολίζει τον παλιό χρόνο που φαγώνεται από τον Χειμώνα. Ο λύκος τρώει την γιαγιά, τρώει την γνώση και μεταμφιέζεται σαν γιαγιά, μεταμφιέζεται τη γνώση, μια ειρωνεία πάνω στην ειρωνεία. Ως ενσάρκωση της ενοχής η γιαγιά δίνοντας μια ελκυστική κόκκινη μπέρτα με κουκούλα στο παιδί ξεγελάστηκε κι αυτή από το λύκο και τιμωρείται με το να υποβιβαστεί- να την καταπιεί δηλαδή, έστω και προσωρινά- ο λύκος.

.....

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι