Σουδάν: Περίθαλψη για τα υποσιτισμένα παιδιά - το πρόβλημα παραμένει

Πάνω από 80.000 εκτοπισμένοι άνθρωποι έχουν συγκεντρωθεί σε καταυλισμούς που στήθηκαν μέσα και γύρω από την πόλη Ελ Τζενίνα στην περιοχή Δυτικό Νταρφούρ του Σουδάν. Ζουν -ή, καλύτερα, επιζούν- κάτω από εξαιρετικά επισφαλείς συνθήκες. Ένας από τους μεγαλύτερους καταυλισμούς είναι γνωστός με το όνομα Αρνταμάτα και φιλοξενεί σχεδόν 20.000 εκτοπισμένους Σουδανούς.

Εκατοντάδες μικροσκοπικά καταλύματα, φτιαγμένα από χαλαρά συνδεδεμένα υπολείμματα ξύλου, κομμάτια σκισμένου καμβά, χόρτα και μπάζα, είναι σκορπισμένα σε ολόκληρο τον καταυλισμό. Μερικά έχουν στέγη καλυμμένη από πλαστικά φύλλα που διανεμήθηκαν από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται εκεί, κι έτσι παρέχουν στους εκτοπισμένους ένα λίγο πιο ασφαλές καταφύγιο. Ωστόσο, τα περισσότερα είναι εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, ο καυτός ήλιος τα διαπερνάει. Τη νύχτα, τα νερά από τις κατακλυσμιαίες βροχές -που θα διαρκέσουν όλο το καλοκαίρι- μπαίνουν μέσα πλημμυρίζοντας τα υποτυπώδη καταλύματα.

 

Οι νυχτερινές βροχές ποτίζουν το χορτάρι. Μερικά γαϊδουράκια βόσκουν το λεπτό, πράσινο στρώμα που σκεπάζει την κόκκινη σαν τούβλο γη. Τα παιδιά τρέχουν στα μονοπάτια και οι γυναίκες δουλεύουν στα μικρά κομμάτια γης, εδώ κι εκεί. Ωστόσο, αυτή η εικόνα «κανονικής» ζωής στους καταυλισμούς -που κάποιοι θα ήθελαν να δουν ως πραγματικότητα- είναι μόνο μια οφθαλμαπάτη.
Τα πλήθη στο Κέντρο Σίτισης που άνοιξαν πρόσφατα οι ΓΧΣ, αποτελούν μια υπενθύμιση ότι οι εκτοπισμένοι δεν είναι έτοιμοι να ξαναρχίσουν μια κανονική ζωή.
.

Ένα στα τέσσερα παιδιά είναι υποσιτισμένο 
Μια διατροφική έρευνα που έγινε στον καταυλισμό Αρνταμάτα, στο Δυτικό Νταρφούρ, αποκάλυψε υψηλό ποσοστό υποσιτισμού, που πλήττει 1 στα 4 παιδιά.

Κάθε πρωί, δεκάδες γυναίκες φέρνουν ένα ή περισσότερα παιδιά στο Κέντρο Σίτισης των ΓΧΣ, παρακινημένες από την υπόσχεση για τρόφιμα και δωρεάν ιατρική φροντίδα.Όταν τα παιδιά φτάνουν στο Κέντρο Σίτισης, το επίπεδο υποσιτισμού των παιδιών καθορίζεται με τη μέθοδο MUAC (μέτρηση της περιφέρειας του μέσου άνω βραχίονα), κατά την οποία ένα χάρτινο περιβραχιόνιο τοποθετείται στον άνω βραχίονα του παιδιού και τραβιέται μέχρι να κλείσει πάνω στο βραχίονα. Υπάρχουν τρεις ζώνες, που φαίνονται μέσα από ένα μικρό παράθυρο, που δίνουν μια γρήγορη εκτίμηση για το επίπεδο υποσιτισμού του παιδιού. Εάν η μέθοδος MUAC δείξει την πράσινη ζώνη, η διατροφική κατάσταση του παιδιού είναι καλή. Η κίτρινη ζώνη δείχνει πρώιμα σημάδια υποσιτισμού. Η κόκκινη ζώνη δείχνει σοβαρό υποσιτισμό, γεγονός που απαιτεί άμεση ιατρική φροντίδα.
Ένα-ένα τα παιδιά ζυγίζονται και μετριούνται ώστε το ιατρικό προσωπικό να μπορεί να έχει μια πιο ακριβή εικόνα για τη σοβαρότητα του υποσιτισμού τους. Θερμομετρούνται και ένας γιατρός τα εξετάζει προσεκτικά, τους χορηγεί αντιβιοτικά, βιταμίνη Α και φολικό οξύ για την πρόληψη της αναιμίας και τα εμβολιάζει κατά της ιλαράς.
Τα πιο σοβαρά περιστατικά -τα παιδιά που χωρίς κατάλληλη διατροφή και ιατρική φροντίδα μπορεί να αντιμετωπίσουν σοβαρές παρενέργειες ή θάνατο- παραπέμπονται στο Κέντρο Θεραπευτικής Σίτισης στην Ελ Τζενίνα, πέντε χιλιόμετρα από τον καταυλισμό.

Θεραπεία χωρίς εισαγωγή στο νοσοκομείο
Το προσωπικό στο Επισιτιστικό Κέντρο των ΓΧΣ προσπαθεί να εντοπίσει άμεσα τις περιπτώσεις οξέος υποσιτισμού, ώστε να αποφευχθεί η ανάγκη εισαγωγής στο νοσοκομείο.
«Μετά την ιατρική εξέταση, τους μοιράζουμε ένα σακουλάκι με πολτό φιστικιού, μια εμπλουτισμένη, έτοιμη τροφή που είναι φτιαγμένη με βάση το φιστικοβούτυρο», εξηγεί η Φλόρενς, η νοσηλεύτρια των ΓΧΣ που επιβλέπει τη θεραπεία των παιδιών στο κέντρο.
«Παρακολουθούμε για να δούμε εάν το παιδί μπορεί να φάει, εάν έχει όρεξη.

Εάν έχει, μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του με μια μερίδα φαγητού που θα μοιραστεί με την οικογένειά του. Η μερίδα περιλαμβάνει πέντε κιλά CSB (ένα μείγμα σιταριού και σόγιας, εμπλουτισμένο με βιταμίνες) και ένα λίτρο λαδιού. Το παιδί δε χρειάζεται να ξανάρθει στο Κέντρο παρά μόνο τρεις ημέρες αργότερα, όταν θα εξεταστεί και πάλι και θα πάρει περισσότερα τρόφιμα. Εάν όμως δεν μπορεί να φάει καλά, πρέπει να παραπεμφθεί στο νοσοκομείο για την κατάλληλη θεραπεία και διατροφή».

Το πλεονέκτημα του Κέντρου Θεραπευτικής Σίτισης για εξωτερικούς ασθενείς είναι ότι οι μητέρες, που συχνά είναι επικεφαλής των οικογενειών εδώ, μπορούν να επιστρέψουν σπίτι και φροντίσουν και για τα άλλα τους παιδιά.

Όταν ένα παιδί εισάγεται στο νοσοκομείο, τα άλλα παιδιά μένουν μόνα και οι μητέρες δεν μπορούν να φροντίσουν για τροφή, νερό και ξύλα που είναι αναγκαία για την επιβίωση της οικογένειας.