Η κατάθλιψη θεωρείται η ασθένεια του 21ου αιώνα.
Τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τις ψυχικές διαταραχές στην εφηβική ηλικία είναι συγκλονιστικά, αφού δείχνουν ότι περισσότερο από 20% των εφήβων στο γενικό πληθυσμό έχουν συναισθηματικά προβλήματα, ενώ το 1/3 των εφήβων που χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης πάσχουν από κατάθλιψη.
Από την άλλη, το ποσοστό αυτοκτονιών στην εφηβική ηλικία έχει αυξηθεί πάνω από 200% την τελευταία δεκαετία. Παρόλα αυτά, δε γίνεται διάγνωση της κατάθλιψης σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, με αποτέλεσμα οι έφηβοι να έχουν σοβαρά προβλήματα στο σπίτι, το σχολείο, την κοινωνική τους ζωή και γενικά την προσαρμογή τους, δυσκολίες που συνήθως συνεχίζονται και στην ενήλικη ζωή.
Γιατί δε γίνεται έγκαιρη διάγνωση;
Η εφηβεία χαρακτηρίζεται από συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, διάθεση που αλλάζει γρήγορα, κατηφή ενδοσκόπηση, πολύ δραματικές εξάρσεις στη συμπεριφορά και ιδιαίτερη ευαισθησία. Η κατάθλιψη έχει συμπτώματα που είναι πάνω και πέρα από την αναμενόμενη 'εξελικτική θύελλα' της εφηβείας.Για τη διάγνωση, πέρα από τη συνέντευξη με τον έφηβο, χρειάζονται πληροφορίες από τους γονείς και καθηγητές του, πληροφορίες για την προσωπικότητά του πριν το επεισόδιο αυτό, και για πιθανούς στρεσσογόνους παράγοντες στη ζωή τους.
Τα συμπτώματα της εφηβικής κατάθλιψης
Είναι παρόμοια με αυτά της κατάθλιψης των ενηλίκων, μόνο που σε μερικές περιπτώσεις είναι συγκαλυμμένα. Για παράδειγμα, η σε βάθος θλίψη του εφήβου μπορεί να μεταφράζεται στις ενδυματολογικές του επιλογές, όταν φοράει μόνο μαύρα, ή στη συγγραφή ποιημάτων με μακάβρια θέματα ή εμμονή με μουσική που έχει μηδενιστικά θέματα.
Η διαταραχή του ύπνου μπορεί να εμφανίζεται ως εμμονή με το να κάθεται όλο το βράδυ μπροστά στην τηλεόραση ή με το να κοιμάται στη διάρκεια της ημέρας. Η έλλειψη κινήτρων και ενέργειας φαίνεται στο ότι δεν πηγαίνει στο σχολείο.
Οι χαμηλοί βαθμοί στο σχολείο δείχνουν τη δυσκολία προσοχής και συγκέντρωσης και στη αργή σκέψη.
Η βαρεμάρα συχνά αποτελεί συνώνυμο της κατάθλιψης. Η απώλεια όρεξης μπορεί να μετατραπεί σε ανορεξία ή βουλιμία. Η εφηβική κατάθλιψη μπορεί να παρουσιαστεί αρχικά και σαν προβλήματα συμπεριφοράς, κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών ή ως εξέγερση στην οικογένεια.Η αξιολόγηση μέσω ψυχολογικών τεστ και η δοκιμή με κάποιο αντικαταθλιπτικό μπορεί να βοηθήσει στη σωστή διάγνωση, διασαφηνίζοντας αν πρόκειται για κατάθλιψη ή για άλλη διαταραχή.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ:
Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Πολύ όμορφο άρθρο φίλη μου Το Χαμομηλάκι και χρήσιμο για όλους μας. Τα νούμερα με στεναχώρεσαν. Όμως δε μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας, σε αυτό που συμβαίνει. Δεν πρέπει να αφήσουμε τους έφηβους χωρίς στήριξη, είτε είναι ψυχολογική, είτε οικογενειακή, είτε στήριξη από το σχολείο, είτε και ένας συνδυασμός των παραπάνω. Χρειάζονται πάντως πολλοί έφηβοι, βοήθεια. Στεναχωρήθηκα που διάβασα για τις αυτοκτονίες.....Δεν είμαι έφηβος. Υπήρξα όμως και πέραν αυτού, περνάω μια ψυχική κατάσταση που ονομάζεται κατάθλιψη. Όταν είμαι πολύ πεσμένος, περνάνε πολλά πράγματα από το μυαλό μου. Δεν είναι λύση η αυτοκτονία όμως. Το γράφω, το λέω και σε συζητήσεις όταν έχω με άλλους φίλους. Δεν είναι λύση. Είναι φυγή. Η ζωή, όσο και αν φαντάζει όταν είμαι (μιλώ για εμένα πάντα από τη θέση αυτού που το βιώνει και όχι του ειδικού) πεσμένος ψυχολογικά, σαν μια ρουτίνα, σαν μια αγγαρεία, σαν ένα βάρος που δε θέλω εκείνη τη στιγμή να το σηκώνω, όμως τελικά η ζωή είναι όμορφη. Απλώς εκείνη τη στιγμή δεν είμαι σε θέση να το διακρίνω και πολλές φορές πέφτω στο κρεβάτι και κοιμάμαι με τις ώρες, γιατί επιλέγω την φυγή. Σχετικά με την ενδυμασία, το μαύρο όταν είμαι στις μαύρες μου που λένε, είναι ένα χρώμα που με ελκύει. Όμως, το θέμα είναι, να κάνω πράγματα που θα με ανεβάσουν ψυχολογικά και δε θα με ρίξουν ακόμη περισσότερο, όπως τα τραγούδια με μηδενιστικά μηνύματα. Έτσι, προσπαθώ να βάλω ευχάριστη μουσική, να βάλω κάποιο ρούχο ανοιχτόχρωμο. Ένα τραγούδι που τα ισοπεδώνει όλα, αν το ακούσω σε άσχημη ψυχολογικά κατάσταση (αλλά και σε καλή ψυχολογική κατάσταση), θα μου σφίξει ακόμη περισσότερο τη θηλιά που έχει την καρδιά μου πιασμένη. Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, η τηλεόραση, μπορούν να βοηθήσουν στο να δώσουν σε όλους να καταλάβουν ότι, πρώτον δεν είναι κακό να έχει κάποιος κατάθλιψη και δεύτερον να μάθουν ότι πρέπει να συμβουλεύονται τους ειδικούς όταν δούνε κάτι διαφορετικό στο παιδί τους. Να μην ντραπούν να πάνε να μιλήσουν με έναν ψυχολόγο. Να μη σκεφτούν για το τι μπορεί να πει ο κόσμος. Ας πει ότι θέλει. Δικό τους παιδί είναι. Δεν είναι του κόσμου. Οι γονείς είναι το άμεσο περιβάλλον του έφηβου και μπορούν να βοηθήσουν πολύ τον έφηβο.
ReplyDeleteΜε αγάπη πάντα
Agorafoviagr