Μαθαίνοντας στο χαμομηλάκι μας Καλούς Τρόπους...

Τα σημερινά παιδιά έχουν παρεξηγήσει την έννοια των καλών τρόπων και συχνά αντιμετωπίζουν την ευγένεια και το σεβασμό, την ευπρέπεια και τη συστολή σαν ελαττώματα και αμαρτήματα μάλλον, παρά ως προτερήματα που θα έπρεπε να διαθέτουν.
Παλαιότερα κάθε παιδί ένιωθε την υποχρέωση να φέρεται ευγενικά, να σέβεται τους μεγαλύτερους, να προστατεύει τους μικρότερους, να ντύνεται και να μιλά με ευπρέπεια.

Σήμερα, η καταναλωτική μανία, οι απρόσωπες γειτονιές, οι απάνθρωπες πόλεις και οι γρήγοροι ρυθμοί, ισοπέδωσαν τις αξίες αυτές, εξασθένησαν τη δύναμη του χαρακτήρα και υπερτόνισαν την ύλη και το χρήμα.
Οι έφηβοι και τα μικρά παιδιά νιώθουν περισσότερο από τις άλλες ηλικίες την ανάγκη τού «συνανήκειν».
Θέλουν να είναι ενταγμένα στην ομάδα των συνομηλίκων τους για να νιώσουν ασφάλεια και να δικαιώσουν την ύπαρξή τους.
Τα ρούχα, η ομιλία, οι προσωπικές εκτιμήσεις, ακόμα και οι γαστριμαργικές επιλογές αποτελούν έναν κώδικα που πρέπει να τηρείται.
Έτσι, παρασύρονται και συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο, ακόμα και αυτόν που δεν αρμόζει.
Για να πείσουμε ένα παιδί να συμπεριφέρεται κόσμια, χωρίς να ντρέπεται, πρέπει να του εξηγούμε και να του επαναλαμβάνουμε συνεχώς πως η ευγένεια, ο σεβασμός, η σεμνότητα και το ήθος διακρίνει τους ανθρώπους που δουλεύουν με τον εαυτό τους, έχουν δυνατό μυαλό και ισορροπημένη προσωπικότητα.
Το να αντιστέκεσαι στα κάθε είδους ρεύματα της όποιας εποχής, δηλώνει ισχυρή θέληση και χαρακτήρα και δεν σε κάνει «βουτυρόπαιδο» ή «μαμόθρεφτο».
Το να ξεχωρίζεις θετικά, πιστοποιεί ωριμότητα κι όποιος θέλει να είναι και να φαίνεται μεγάλος, έτσι θα πρέπει να συμπεριφερθεί.

Πηγή: Χρυσούλα Κουτελιέρη-Μαυράκη, Σύμβουλος παιδιού και οικογένειας