Πώς να βοηθήσω μικρό μαθητή μου που κακοποιείται από τον πατέρα του;

«Καλησπέρα! Είμαι δασκάλα της Α΄ δημοτικού. Έχω ένα μαθητή κακοποιημένο από τον πατέρα του και αναμένεται και διαζύγιο των γονέων. Ο πατέρας 3 μήνες δεν έχει έρθει σε επαφή με το παιδί, μένει τώρα αλλού. Παρόλα αυτά το παιδί τον ζητάει. Έχω κάνει τα πάντα για το παιδί.

Του έχω μιλήσει με το καλό, με αυστηρότητα, του αναθέτω δουλειές για να ξεχνιέται, του έχω μιλήσει ιδιαιτέρως (αποφεύγει όμως κάθε συμβουλή) όμως χτυπάει και εμένα και τα άλλα παιδιά συνεχώς. Χαστούκια, μπουνιές, κλωτσιές, κάρφωμα του μολυβιού στο δέρμα των παιδιών...
Από το σχολείο δεν έχω καμία βοήθεια. Η διευθύντρια μου είναι αδιάφορη και ο σχολικός σύμβουλος στον οποίο έστειλα επίσημα φαξ για το πρόβλημά μου, μου μίλησε για σεμινάρια που παρακολουθώ συνέχεια και, όταν πρότεινα λύσεις, όπως δεύτερο δάσκαλο μέσα στην τάξη, απάντησε είναι θέμα σχολείου και όχι δικό μου. Σας παρακαλώ να με συμβουλεύσετε για το τι μπορώ να κάνω...»

Απαντά η Μαρία Σαράντη, Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.

Είναι φανερό πως αντιμετωπίζετε έναν μαθητή που νιώθει πόνο και είναι θυμωμένος διότι έχει δεχτεί ψυχική και σωματική κακοποίηση και αυτήν με την σειρά του επαναλαμβάνει. Οι συμβουλές δύσκολα θα τον ακουμπήσουν διότι μέσα του υπάρχει ένταση και οδύνη. Η ανάγκη του είναι για ανακούφιση ψυχική και λιγότερο για διδαχή.
Αυτό που μπορείτε να κάνετε αρχικά είναι να μιλήσετε στην μητέρα και να την ευαισθητοποιήσετε να αποτανθεί σε κέντρο ψυχικής υγείας στον Δήμο διότι θα χρειαστεί ομαδική δουλειά από διαφορετικούς συναδέλφους: ψυχολόγος για την μητέρα, παιδοψυχολόγος για το παιδί και πιθανότατα κοινωνικός λειτουργός.
Σε περίπτωση που η μητέρα δεν δεχτεί απευθυνθείτε στον «Συνήγορο του Παιδιού», κρατικό φορέα που θα μπορεί να σας συμβουλέψει με τα διαδικαστικά.

Παράλληλα δημιουργείστε όσο μπορείτε μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί βάζοντας και όρια. Προσέξτε μόνο πόσο πολύ θα «μπείτε» σε όλο αυτό και πού χρειάζεται να έχετε εσείς τα δικά σας συναισθηματικά όρια.
mama365