Γιατί κανένας άντρας δεν είναι ποτέ «αρκετός» για την κόρη μας;

Από: Ζαχαρία Πηνελόπη

«Αυτός δεν κάνει για σένα»: Είναι μια φράση που πολλές από εμάς έχουμε ακούσει από τους γονείς μας, κι ενδέχεται να την πούμε και οι ίδιες στις κόρες μας, όταν έρθει εκείνη η ώρα! 

Ομολογουμένως, πρόκειται για το πιο συνηθισμένο σενάριο που διαδραματίζεται στις περισσότερες οικογένειες, η κόρη να θεωρεί υπέροχο το σύντροφό της, αλλά οι γονείς της να αρνούνται να τον εγκρίνουν.
Τώρα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι έχουν ανακαλύψει το λόγο για τον οποίο οι μαμάδες και οι μπαμπάδες σπάνια κρίνουν έναν άντρα ως αρκετά καλό για την κόρη τους. 

Η συμπεριφορά τους αυτή πηγάζει από ένα βαθύ εξελικτικό ένστικτο που τους «επιτάσσει» να θέλουν να τη δουν να «τακτοποιείται» με κάποιον που θα μπορεί να τη φροντίζει και να της ικανοποιεί κάθε της ανάγκη.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από Βρετανούς και Ολλανδούς επιστήμονες, οι γονείς είναι «προγραμματισμένοι» να διασφαλίσουν με κάθε δυνατό τρόπο ότι τα παιδιά τους θα καταλήξουν στη ζωή τους με αγάπη, υποστήριξη και χρήματα. Και θα προτιμούσαν η κόρη τους να βρει έναν υπεύθυνο και στοργικό σύντροφο, για να συνεχίσει επάξια το δικό τους έργο!
Βέβαια, πολύ συχνά οι κόρες τους εκμεταλλεύονται κατά κάποια άποψη αυτή τους την επιθυμία, επιλέγοντας άντρες που δεν είναι και τόσο «ικανοί», ποντάροντας απλά στην πεποίθησή τους ότι οι γονείς τους θα καλύψουν τις ενδεχόμενες ελλείψεις του, σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Ο δρ. Tim Fawcett, από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, υποστηρίζει ότι αυτή η γονεϊκή αποδοκιμασία φαίνεται να σχετίζεται με την εξελικτική διαδικασία του ανθρώπινου είδους. Με άλλα λόγια, οι γονείς που αντιδρούν με το συγκεκριμένο απαξιωτικό τρόπο, το κάνουν μόνο και μόνο γιατί όντως δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς - αντιδρούν απλά όπως η φύση τους τους επιτάσσει!

Σε συνεργασία με επιστημονική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Γκρόνινγκεν στην Ολλανδία, ο δρ. Fawcett δημιούργησε ένα ηλεκτρονικό πρόγραμμα προκειμένου να διερευνήσει το λόγο για τον οποίο οι δύο γενιές διαφωνούν σχετικά με τον ορισμό του «κατάλληλου συντρόφου».
Αυτό που διαπίστωσε είναι ότι το μήλο της έριδος εντοπίζεται κυρίως στο βαθμό της στήριξης που ένας άντρας θα μπορούσε να προσφέρει. Τυπικά, οι γονείς θα προτιμούσαν ο γαμπρός τους να είναι πιο υπεύθυνος και προστατευτικός από ό,τι η κόρη τους θα επέλεγε. Κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι δύο γενιές να αναζητούν ένα εντελώς διαφορετικό τύπο άντρα.

«Οι γονείς το μόνο που θέλουν είναι οι κόρες τους να συνεχίσουν τη ζωή τους με την ίδια ασφάλεια και υποστήριξη που τους παρείχε η πατρογονική τους οικογένεια. Όμως, συχνά, προκειμένου να το πετύχουν, καταλήγουν να δίνουν στις κόρες τους περισσότερα από ό,τι ο σύντροφός τους», εξηγεί ο δρ. Fawcett.
Και προσθέτει: «Φυσικά, αυτό δημιουργεί έναν ανταγωνισμό ως προς την επιλογή του αρσενικού, επειδή συχνά οι κόρες έχουν τη δυνατότητα να διαλέξουν έναν όχι και τόσο υποστηρικτικό σύντροφο γνωρίζοντας ότι οι γονείς τους θα συμπληρώσουν τα κενά. Επομένως, καταλαβαίνετε ότι η αφετηρία της όλης διαμάχης επικεντρώνεται στο ζήτημα των γονεϊκών παροχών».

Η μελέτη του δρ. Fawcett, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Evolution and Human Behaviour», αφορά κυρίως τις κόρες. Ωστόσο, ο ειδικός πιστεύει ότι η ίδια θεωρία πιθανόν να ισχύει και στα αγόρια, εξηγώντας το λόγο για τον οποίο πολλοί γονείς είναι δυσαρεστημένοι και με την επιλογή συντρόφου του γιου τους.

πηγή
Το Χαμομηλάκι