Κάτσε να μας κάνεις παρέα…

- Κάτσε να μας κάνεις παρέα
- Μητέρα δεν πεινάω, έφαγα έξω…
- Δεν πειράζει, κάτσε να μας κάνεις παρέα…

Πώς μπορούμε άραγε να φανταστούμε το δικό μας οικογενειακό τραπέζι; 

Τί παραστάσεις έχουμε από την οικογενειακή μας ζωή, για τη στιγμή που όλα τα μέλη της οικογένειας κάθονται και γευματίζουν στο ίδιο τραπέζι; 

Ποιο είναι το νόημα ή και η σημασία μιας τέτοιου είδους συνήθειας, στην καθημερινή ζωή μιας οικογένειας;

Το οικογενειακό τραπέζι, με μια πρώτη ματιά, είναι μια δραστηριότητα στην οποία λαμβάνουν μέρος όλα τα μέλη της οικογένειας, εξυπηρετώντας ουσιαστικά την πιο βασική από τις ανάγκες του ανθρώπου, την πρόσληψη τροφής και νερού. 

Μήπως όμως μέσα από αυτή την οικογενειακή δραστηριότητα, ικανοποιούνται και κάποιες άλλες ανάγκες; 

Μήπως κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού φαγητού λαμβάνουν χώρα και κάποιες άλλες διεργασίες, πέρα από την βρώση και την πόση;

Πάνω λοιπόν από το οικογενειακό τραπέζι μπορεί να υπάρξει, ή μάλλον σίγουρα υπάρχει, επικοινωνία και αλληλεπίδραση, ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών, διαφωνία και συμφωνία. Υπάρχει αναφορά, αντιμετώπιση και επίλυση προβλημάτων, έκφραση συναισθημάτων (αρνητικών και θετικών), υποστήριξη και καθοδήγηση προς τα νεότερα μέλη αλλά και μάθηση…

Και σίγουρα μπορεί ο καθένας από εσάς να συμπληρώσει άλλα τόσα, όπως τα παραπάνω, που γίνονται στο δικό του τραπέζι και στη δική του οικογένεια.

Ο χαρακτηριστικός διάλογος στην αρχή του κειμένου ανάμεσα στον γονιό και το παιδί του δείχνει ακριβώς αυτό. Πως δεν είναι μόνο το φαγητό, δεν είναι μόνο το αν πεινάς ή όχι, είναι και τόσα άλλα πράγματα που ο καθένας μας έχει ανάγκη.

Η καθιερωμένη αυτή συνήθεια, που γεμίζει την καθημερινότητα των οικογενειών και ενώνει τα μέλη τους με τους παραπάνω τρόπους, συμβάλλει στην δημιουργία ενός σταθερού, προστατευτικού και ασφαλούς οικογενειακού περιβάλλοντος και στην ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας. 

Αισθήματα ασφάλειας, προστασίας και σιγουριάς αναδύονται, όταν όλα τα μέλη μιας οικογένειας είναι παρόντα και μοιράζονται την ίδια εμπειρία. Πάνω σε αυτά τα αισθήματα και σε αυτή τη βάση τα νεότερα μέλη μιας οικογένειας μπορούν να πατήσουν και να πορευθούν στη ζωή τους έχοντας μια υγιή ανάπτυξη.

Και γράφω παραπάνω “συμβάλλει”, γιατί το οικογενειακό τραπέζι είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι που συμπληρώνει το παζλ της οικογένειας. 

Ένα παζλ με χιλιάδες πολύ μικρά κομμάτια. 

Και όπως σε ένα πραγματικό παζλ, όταν ταιριάζεις ένα κομμάτι με τα υπόλοιπα νιώθεις ότι πετυχαίνεις μία πρόοδο, έτσι και στο πάζλ της οικογένειας το οικογενειακό τραπέζι είναι μία πρόοδος. 

Γι’ αυτό μην τρώτε μόνοι όταν ένα ζεστό πιάτο σας περιμένει στο σπίτι, και μην απουσιάζετε από το τραπέζι ακόμα και αν δεν πεινάτε.

Σκαρλάτος Παναγιώτης, Ψυχολόγος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι