Ας πούμε πρώτα μερικά για την Εκκλησία του Δήμου, που ήταν το κυρίαρχο όργανο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, από την οποία εκπορεύονταν όλες οι εξουσίες.
Στην Εκκλησία έπαιρναν μέρος όλοι οι Αθηναίοι που είχαν πλήρη δικαιώματα, ήταν δηλαδή και οι δύο γονείς τους πολίτες Αθηναίοι, από το 451 π.Χ. εφαρμόσθηκε αυτός ο όρος με ειδικό νόμο του Περικλέους.
Αποκλείονταν από τη συνέλευση του δήμου όσοι είχαν κηρυχθεί «άτιμοι», είχαν χάσει δηλαδή τα πολιτικά τους δικαιώματα. Κάθε πολίτης είχε τη δυνατότητα να μετέχει στις συνεδρίες, από το εικοστό έτος της ηλικίας του, οπότε είχαν λήξει οι διετείς στρατιωτικές του υποχρεώσεις και περιλαμβανόταν στον «εκκλησιαστικό πίνακα».
Η Εκκλησία ψήφιζε τους νέους νόμους, αφού της είχε υποβληθεί προηγουμένως το σχετικό «προ βούλευμα» από τη Βουλή των πεντακοσίων. Εξέλεγε ορισμένους από τους αιρετούς ή κληρωτούς άρχοντες και ασκούσε τον έλεγχο της διοικήσεως.
Επέβαλε την ποινή του θανάτου ή της εξορίας ή και δήμευση περιουσίας, σε ορισμένες περιπτώσεις. Στα έργα των ιστορικών του 5oυ αι. γίνεται λόγος συχνά για τις αρμοδιότητες της Εκκλησίας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Η Εκκλησία αποφάσιζε για τη σύναψη ειρήνης ή την κήρυξη πολέμου. Στη δική της εξουσία ήταν να κλίση συμμαχία με οποιαδήποτε πόλη ή ξένο κράτος και να ορίσει τους αντιπροσώπους της Αθήνας που θα έδιναν τους καθιερωμένους όρκους, κατά την υπογραφή της συμμαχίας.
πολύ περισσότερα εδώ
Με λίγα λόγια, τότε λειτουργούσε η άμεση δημοκρατία, γνωστή και ως καθαρή δημοκρατία. Είναι ένας τύπος δημοκρατίας και θεωρίας πολιτικών δικαιωμάτων όπου η εξουσία εδράζεται στη συνέλευση όλων των πολιτών που συμμετέχουν σε αυτήν.
Τι είναι δημοψήφισμα
Είναι μια διαδικασία κατά την οποία όλος ο λαός μιας χώρας καλείται να εκφράσει τη γνώμη του με ψήφο για πολύ σοβαρά θέματα που αφορούν την Πατρίδα του.
Επειδή όλος ο λαός ψηφίζει, καταλαβαίνεις ότι είναι μια πρακτική άμεσης ή καθαρής Δημοκρατίας.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment