Το Χρέος του Εκπαιδευτικού στην Κοινωνία της Πληροφορίας

Εκπαιδευτικός, δάσκαλος, εκπαιδευτής, καθοδηγητής, υποκινητής. Όλα τα προαναφερθέντα σκιαγραφούν με την ευρύτερη έννοια την πολυπρισματική θέση ευθύνης, που καλείται να αναλάβει ένας μονήρης άνθρωπος. 

Στο πλαίσιο αυτό, εγκυμονούν ποικίλες παράμετροι και ανειλημμένες υποχρεώσεις οι οποίες εντέχνως θα αποκρυσταλλώσουν αυτή τη μορφή.

Ο εκπαιδευτικός δεν αποτελεί χαρακτήρα δομής, αλλά δίαυλο επικοινωνίας. Όπως εύστοχα διατείνεται ο Καζαντζάκης, 

«ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες»

Πού εδράζεται ο εκπαιδευτικός;

Φυσικά, στη συνείδηση των μαθητών του, ειδικά στη διάχυση προσήνειας που απονέμει σε καθημερινή βάση προς το κοινωνικό σύνολο, μη λησμονώντας την αφετηρία του. Απαραίτητα, λοιπόν, οφείλει ο σύγχρονος εκπαιδευτικός να διαπνέεται από πνεύμα συλλογικότητας.

Εν μέσω κορονοϊού, μεταξύ άλλων, απωλέσαμε αυτή την ειδική συνθήκη. Διότι, ο εξοβελισμός της φυσικής παρουσίας υποκαταστάθηκε από «υψηλούς» πήχεις ψηφιακών μέσων και τεχνικού πολιτισμού. Για το λόγο αυτόν, επικαλεστήκαμε θρυαλλίδες που διαιωνίζουν το «εκπαιδευτικό μέλος», ανήμποροι κατά πλειονότητα να αξιοποιήσουμε το εμβόλιμο χάρισμα που καλείται συνυπευθυνότητα.

Πιο εστιασμένα και τηρουμένων των αναλογιών, συνιστά κατάδηλη ανάγκη η άρση της επίμονης ατομικής πορείας ως αποκλειστικά (!) ατομικού στόχου, που ωθεί στην επιτυχία. Εδώ συνέβη η σύγχυση. 

Ο κοινωνικός ιστός – κι εκτενέστερα ο εκπαιδευτικός πυρήνας – δε δύναται να προσδεθεί καθ’ ολοκληρίαν στο «ψηφιακό άρμα». Γιατί, το «ψηφιακό άρμα» είναι δομημένο από ανθρώπινα χέρια. 

Έτσι, αγιοποιήθηκε η τηλεκπαίδευση και τα εκπαιδευτικά αντανακλαστικά που «απολυμαίνουν» τη συντριπτική απουσία των μαθητών από το εκπαιδευτικό περιβάλλον. 

Υπό αυτό το πρίσμα, καθίσταται επιβεβλημένη η ανάγκη άμεσου μετασχηματισμού της κοινωνικής πραγματικότητας.

Εκπαιδευτικός, δάσκαλος, εκπαιδευτής, καθοδηγητής, υποκινητής. Φερέοικος πλανόδιος, αφειδώς, στις εφηβικές ψυχές και στιγμές. 

Μπορεί, όμως να εξυψώσει αυτό το ειδικό βάρος; 

Αδιαφιλονίκητα, αποτελώντας πνευματικό ταγό της ορθής κατευθυντήριας, με στόχευση τη θέαση της αρμονίας και της γνώσης, πλαισιωμένα από την υπέρβαση των κλιμακούμενων δυσκολιών, που ανακύπτουν στη σύγχρονη κοινωνία της πληροφορίας. 

Πράγματι, είναι βέβαιο αυτό; Μα την αλήθεια, φαίνεται να παίζουμε θέατρο σκιών.

Τάσος Τριανταφυλλόπουλος - Φιλόλογος

schooltime

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι