Παιδί με νεύρα: Τελικά το παιδί μου έχει δύσκολο χαρακτήρα ή μήπως το πρόβλημα είμαι εγώ … ;

Παιδί και νεύρα: Τακτικές διαχείρισης των κρίσεων

• Φροντίστε το οικογενειακό σας περιβάλλον: 

Μήπως το παιδί φωνάζει και νευριάζει επειδή βλέπει να το κάνουν σε σταθερή βάση και οι γονείς του; Υπάρχουν κανόνες που τηρούνται, συνεννόηση των γονιών, πλαίσιο, τάξη και πρόγραμμα που το καθησυχάζουν;

• Στηρίξτε από νωρίς το δικαίωμά του να είναι διαφορετικό: 

πχ. μην κάνετε συνεχείς επεμβάσεις στο χώρο του, αφήστε το να έχει που και που τα παιχνίδια του άνω- κάτω, είναι το «βασίλειό» του. Πρέπει να μάθει να τακτοποιεί τον προσωπικό του χώρο αλλά και να τον διαχειρίζεται μερικές φορές όπως επιθυμεί το ίδιο. 

Δώστε του πρωτοβουλίες στη καθημερινή ζωή της οικογένειας: να διαλέξει το παγωτό που θα φάτε την Κυριακή, ποια παιδική ταινία θα δείτε όλοι μαζί κλπ. Νοιώθει ικανό, ότι το εμπιστεύεστε, ότι μπορεί να πάρει αποφάσεις.

• Αφήστε το να εκφράσει τον θυμό του και βοηθήστε το να τον διαχειριστεί σωστά. 

Μην αδιαφορείτε, μην αντιδράτε υπερβολικά: ένα θυμωμένο παιδί δραματοποιεί τις καταστάσεις. Φροντίστε να φέρετε το ζήτημα σε φυσιολογικά πλαίσια, χωρίς να μειώνετε την σημασία των όσων νοιώθει. 

Ακραίες εκφράσεις τύπου: «Εγώ δεν θα ξανακάνω/ δεν θα ξαναπάω ποτέ …» σας δείχνουν ότι νοιώθει αβοήθητο και φοβισμένο και περιμένει να το βοηθήσετε. 

Μιλήστε μαζί του, ζητήστε του να σας εξηγήσει τι του συμβαίνει. 

Βεβαιώστε το για την αγάπη σας και την επιθυμία σας να το βοηθήσετε. 

Το παιδί χρειάζεται πάνω απ’ όλα να νοιώθει ότι οι γονείς στέκονται δίπλα του και το στηρίζουν.

• Τις στιγμές έντασης αν δεν μπορείτε να συζητήσετε μαζί του, χρήσιμο είναι να το βοηθήσετε να χαλαρώσει. 

Τραβήξτε του την προσοχή σε κάτι άλλο που του αρέσει και μπορεί να το απασχολήσει και, αργότερα, που θα είναι πιο ήρεμο κάνετε την συζήτηση που πρέπει.

• Αναγνωρίστε κι εσείς τα λάθη σας (και οι γονείς κάνουν λάθη!), συζητήστε τα μαζί του, ζητήστε συγγνώμη, αλλάξτε γνώμη αν εκείνο έχει μια καλύτερη ιδέα! 

Μείνετε σταθεροί όσο αφορά στα πλαίσια που έχουν να κάνουν με τις επιθετικές του συμπεριφορές, μείνετε όμως ανοιχτοί και ενδυναμωτικοί στις δημιουργικές του προτάσεις.

• Μην το κοροϊδεύετε, μην το ειρωνεύεστε, μην το εκβιάζετε συναισθηματικά. 

Μην χρησιμοποιείτε εκφράσεις τύπου: «είσαι κακό παιδί, η μαμά στενοχωρήθηκε και δεν σε αγαπάει καθόλου!». Μην τονίζετε τις αδυναμίες και τις ελλείψεις του. 

Όλα αυτά είναι εκφράσεις της δικής σας οργής, που προδίδουν ότι δεν μπορείτε να την διαχειριστείτε και γίνεστε κι εσείς ένα παιδί, ενώ εκείνο σας χρειάζεται ως ενήλικο, για να βοηθήσετε. 

Αγαπήστε το και δεχθείτε το όπως είναι, όχι όπως φανταστήκατε ότι θα είναι!

• Κατά κανόνα, τα φαινόμενα αυτά με μια σωστή διαχείριση από του γονείς είναι ελεγχόμενα και δεν ενοχλούν δραματικά την οικογενειακή ειρήνη. 

Αν όμως δεν επιλύονται, επαναλαμβάνονται με μεγαλύτερη συχνότητα, το παιδί δείχνει αυξανόμενη επιθετικότητα χωρίς προφανή αιτία, ζητήστε έγκαιρα την συμβουλή ειδικού για να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα.

Παιδί και νεύρα: Συμπέρασμα

Σύμφωνα με έρευνες η λεκτική βία και οι φωνές των γονιών προς τα παιδιά τους, αυξάνει τον κίνδυνο να εμφανίσουν κατάθλιψη, επιθετικότητα και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς. 

Πιο συγκεκριμένα, μπορεί οι σημερινοί γονείς να μην χτυπάνε πια τα παιδιά τους (τουλάχιστον οι περισσότεροι) καθώς πιστεύουν ότι μπορούν να καταφέρουν αυτό που θέλουν με τη φωνή τους, ωστόσο, οι φωνές δεν έχουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. 

Ως λεκτική βία μπορεί να θεωρηθεί οποιαδήποτε ψυχολογική πίεση με θυμωμένα ή προσβλητικά λόγια προκειμένου το παιδί να νιώσει συναισθηματικά πληγωμένο, σε μια προσπάθεια να διορθωθεί ή να ελεγχθεί η συμπεριφορά του, μεταξύ των οποίων οι δυνατές φωνές, οι βλαστήμιες, οι κατάρες, καθώς και οι ταμπέλες.

Οι γονείς που θέλουν να αλλάξουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους, θα πρέπει να επικοινωνήσουν μαζί τους στο ίδιο επίπεδο και να εξηγήσουν το σκεπτικό τους και τις ανησυχίες τους, χωρίς φωνές!

newshealth
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι